شنیدن موسیقی موردعلاقهتان باعث میشود مغز شما دوپامین بیشتری آزاد کند.
پژوهشی جدید نشان میدهد که دوپامین (پیامرسان عصبی که نقشی مهم در سیستمهای شناختی، احساسی و کارکرد رفتاری ما ایفا میکند) بخشی اساسی از تجربهی لذت ناشی از موسیقی است.
لورا فررری (Laura Ferreri) استاد روانشناسی شناختی دانشگاه لیون میگوید «ما انسانها پیوسته بهدنبال شرکت در فعالیتهای لذتبخش بهشدت پیچیده نظیر شنیدن، خواندن یا نواختن موسیقی هستیم. این فعالیتها هیچ ارتباط مستقیمی با بقای ما ندارند. درک اینکه چطور مغز ما توالی نظاممندی از اصوات را به تجربهای مطبوع و لذتبخش ترجمه میکند پرسشی دشوار و جذاب است.
در ادبیات علمی شاهد مستقیمی برای ارتباط علی بین دوپامین و لذت ناشی از موسیقی وجود نداشت. درنتیجه در این پژوهش از طریق رویکرد فارماکولوژیک میخواستیم ببینیم که آیا دوپامین –که نقشی کلیدی در تنظیم تجربههای لذت و انگیزش در برخی فعالیتهای ما دارد- در تجربهی لذت ناشی از موسیقی نقش دارد یا نه.
پژوهشگران سیستم انتقال دوپامینی را در ۲۷ شرکتکنندهی در حال شنیدن موسیقی دستکاری کردند. شرکتکنندگان در سه نشست با فاصلهی زمانی در سه حالت بیتغییر، افزایش سطح دوپامین و کاهش سطح دوپامین مورد آزمایش قرار گرفتند. پژوهشگران یافتند که کاهش دسترسی به دوپامین توانایی لذتبردن از موسیقی را در شرکتکنندگان کاهش داد. این پژوهش برای اولین بار نقش علمی بین دوپامین و لذت موسیقایی را نشان داد. اینکه چرا از یک موسیقی لذت میبریم، میخواهیم دوباره آن را بشنویم یا حاضریم برایش پول بدهیم، بستگی به دوپامین آزاد شده در سیناپسهای ما دارد.»
یافتههای پیشین در بررسی حیوانات نقش دوپامین را در انگیزه و یادگیری نشان داده بود. پژوهش حاضر نشان میدهد که سیستم انتقال دوپامینی ممکن است در انسانها نقشی متفاوت یا اضافهتر _ مشخصاً در فعالیتهای شناختی انتزاعی مثل شنیدن موسیقی _ داشته باشد.
فرری میگوید «لازم است تاکید کنم که ما به دنبال قرص جادویی برای افزایش لذت موسیقایی نیستیم. ما بهدنبال آن هستیم که زیرساختهای مکانیزم عصب-شیمیایی لذت ناشی از موسیقی را بیابیم. ما نمیتوانیم نتیجه بگیریم که دریافت دوپامین لذت شما را از موسیقی بیشتر میکند. یافتهی ما جالبتر است: شنیدن به موسیقیای که از آن لذت میبرید باعث میشود مغزتان دوپامین آزاد کند، که پیامرسان عصبی حیاتی برای تنظیم احساسی و شناختی انسان است.»