بوم خیال

«ابر»، «باد»، «بوم خیال» و تصویر محوشده‌ی سه‌تار در میانِ برگ مو در نگاه اول می‌خواهد ادعایِ بداهه‌بودنِ اثر را پررنگ‌تر کند. در پس عنوان هرقطعه نام دستگاه یا آوازی می‌آید تا بدانیم با یک بداهه‌پردازی آزاد مواجه نیستیم: «ابر-ابوعطا»؛ «باد-سه‌گاه». محتوای صوتی آنها نیز می‌خواهد آن‌چیز که از یک ابوعطا یا سه‌گاه و آن‌چیز که از یک تکنوازی سه‌تار انتظار داریم را برآورده کند. ازاین‌روی هدف «بوم خیال» رسیدن به اثری است که مخاطب آن را استاندارد به‌حساب آورد. غلبه‌ی تقریباً مطلق ریتم آزاد، ردپای روشنِ گوشه‌ها و روند ظهورشان، در کنار نوازندگی با طمأنینه‌ی صائب کاکاوند نیز در خدمت همان هدف است. این طمأنینگی ما را به یاد استادش محمدرضا لطفی می‌اندازد. وحیدخسروی، حمید خبازی، فریبرز عزیزی و هوشنگ ظریف دیگر استادان او در نوازندگی بوده‌اند. این اولین اثر مستقل کاکاوند در تکنوازی سه‌تار است. او پیش از این تکنوازی تار «آغاز پرپایان» (۱۳۹۳) را منتشر کرده بود. «بوم خیال» از ۵ قطعه تشکیل شده که محتوای هر‌کدام مستقل از دیگری است. در پایان می‌توانید بخشی از قطعه‌ی «رها-اصفهان» را بشنوید.