تفسیرهای گوتلیپ والیش از آثار موتسارت، هایدن، بتهوون و شوبرت شهرت بالایی دارند. این نوازنده‌ی پیانو در این آلبوم به سراغِ سه اثر از موتسارت و یک اثر از لیست (خاطرات دون‌ژوان) رفته‌است. این چهار اثر بر دو محور اصلی به اتحاد دارند: موتسارت و پیانو. «خاطرات دون‌ژوان» اپرا فانتزی است بر روی تمِ «دون‌ژوان» موتسارت. از این‌روی تمامی قطعات آلبوم گرد موتسارت می‌چرخند. از سوی‌دیگر والیش می‌خواهد وارث و ادامه دهنده‌ای از سنت پیانوی وینی ـ به مثابه یکی از مهم‌ترین مناطقی که پیانو در آن متکامل شدـ باشد. به‌این‌ترتیب انتخاب موتسارت، به‌مثابه‌ی مهم‌ترین فرد در شهرتِ پیانوی وینی، دلایل انتخاب والیش را برایمان روشن می‌کند. اولین (سونات پیانو در سی‌بمل ماژور کا.281) و آخرین اثر (خاطرات دون‌ژوان) این آلبوم یکی از ویرتئوزترین قطعات پیانو هستند که آغاز و پایانی پرشور را برای آلبوم رقم می‌زنند. دو قطعه‌ی میان این اول و آخر، یعنی فانتزی در دو مینور کا.475 و سونات پیانو در دو مینور کا. 457، در زمانی نوشته شده‌اند که موتسارت در اوج شهرت خود در وین به‌سر می‌برد. شاید از این دیدگاه قطعه‌ی پرشور اول نمادی از آغازِ موتسارت برای آهنگسازی پیانو، قطعه‌ی دوم تا چهارم نمادی از اوجِ شهرت و مهارت موتسارت در این مقوله و قطعه‌ی پرشور آخر نمادی از اوج تکامل و شکوفایی پیانو در دوره‌ی رمانتیک است که بر روی میراث موتسارت استوار می‌شود. در پایان می‌توانید موومان اولِ سونات پیانو در سی‌بمل ماژور (کا.281) را بشنوید.
