موسیقی هند و افغانستان

آهنگسازان: رامین ساقی‌زاده، دباسیش باتاچاریا، محمداحسان عرفان، جایانتی کومارش، نیلادری کومار، پروین گدخیندی، شاشانک سوبرامانیام
سیتار: نیلادری کومار، آنوپاما بهاگوات، راحل حسین
سارود: دباسیچ باتاچاریا
وینا: شیلا شانمو گالینگام
گیتار اسلاید: دباشیش بهاتچاریا
وینا: شیلا شانمو گالینگام، میتیلا سارما
سنتور: کاویراج سینگ
فلوت کارناتیک: شاشانک سوبرامانیام
بانسوری: پروین گدخیندی
ویلن: آکارای سوبهالاکشمی
کانجیرا: جی گوروپراسانا
طبلا: روهان کاپادی، آپنیت سینگ، یوگش سمسی
مردانگام: سنتان ناداراجا، ویوی رامانامورتی

ناشر: تهران، چهارباغ
تاریخ انتشار: تابستان 1396

آلبوم مجموعه‌ای است از اجراهای موسیقی‌دان‌های شمال هند (موسیقی هندوستانی)، جنوب هند (موسیقی کارناتاک) و افغانستان. هر اجرا در این سنت‌ها حداقل بیست دقیقه طول می‌کشد و بخش‌های مختلفی¹  را شامل می‌شود. اما در این آلبوم زمان هر قطعه به ندرت از پنج دقیقه بیشتر است و از این روی برخی از قطعات از میانه‌ی یک اجرا آغاز می‌شوند یا برخی دیگر پایانِ اجرا را در خود ندارند. به عبارت دیگر هر قطعه تنها یک بخش از یک اجرای کامل است. در نبود متن توضیحی در داخل دفترچه‌ی آلبوم، می‌توانیم حدس بزنیم هدفِ این گردآوری و برش‌زدنِ اجراها معرفی تعداد بیشتری از موسیقی‌دانان معاصر این سنت است؛ موسیقی‌دانانی که هم‌اکنون در قید حیات‌اند و در سن میان‌سالی.

موسیقی هندوستانی و کارناتاک با اینکه تقریباً از سیستم موسیقایی مشابهی در زمینه‌ی مُد (راگا) و ریتم (تالا) استفاده می‌کنند اما در اصطلاحات و سازها با هم تفاوت‌ها دارند. موسیقی افغانی نیز از اوایل قرن بیستم تلاش می‌کند خود را به موسیقی هندوستانی نزدیک کند در حالی که به نظر می‌رسد در اوایل همین قرن کابل مرکزی است که موسیقی آن گرایشاتی به موسیقی کلاسیک ایرانی دارد که البته امروزه ردی از آن باقی نیست.

در پایان می‌توانید بخشی از «همنوازی سارود و تبلا» را بشنوید.

1 – «آلاپ» و «جر» در سنت شمال و «راگام»، «تانام» و «پالاوی» در سنت جنوب. مهم‌ترین تمایز این قسمت‌ها حرکت از ریتم آزاد به موزون است. به علاوه هرکدام از این قسمت‌ها باز هم به تکه‌های کوچک‌تری تقسیم می‌شوند که هر دو سنت در سبک‌های مختلف‌شان نام‌های متفاوتی به آنها می‌دهند.