آهنگساز، تار و سه‌تار پوستی: آرش احمدی‌نسب
خواننده: محمود صالحی
عود: مهربد یوسفی
نی: امین رحیمی
کنترباس: فرشید پاتینیان
گیتارباس: سیروس مهاجری
پرکاشن: آیدین شفایی
تنبک و دف: سهیل‌الله دادیان
کمانچه و ویلن‌آلتو: سیاوش احمدی‌نسب
صدابرداری، میکس و مسترینگ: سیاوش احمدی‌نسب
ناشر: تهران، نوفه
تاریخ انتشار: زمستان 1396
پیش از این درباره‌ی بحران مخاطب دهه‌ی 80 «موسیقی دستگاهی» در نویز مطالبی را نوشته‌ایم1. در دهه‌ی 70 قانونی‌شدنِ انتشارِ آلبوم‌های موسیقی پاپیولر بسترهای (Context) «موسیقی دستگاهی» در حیطه‌های تولید، ارائه و اجرا را تغییر می‌دهد. موسیقی‌دان‌ها در واکنش به شرایط جدید راهکارهایی برای تغییرات در متن (Text) موسیقایی خود به کار بستند. اختراع ساز، ابداع مقام، بازگشت به موسیقی پیش از قاجار، تلفیق و دورگگی موسیقایی از نمونه‌های آن است. تأکید بر بروز خویشتنِ موسیقی‌دان در اثرش نیز از تحولات همین دهه سر بر می‌آورد. هرچند ترجیحات شخصی موسیقی‌دان در روند تولید هر قطعه‌ای وجود دارد اما تأکید بر این موضوع ترفندی برای شرح چگونگی رهاشدن از آموخته‌ها ـ به‌سان بندهایی پیچیده‌شده در پای موسیقی‌دان و احتمالاً یکی از مسببین بحران مخاطب از دیدگاه او ـ است. این‌که این رفتار را نوعی رمانتیسیسم برای رهایی از یک دوره کلاسیک سخت‌گیرانه تلقی کنیم موضوعی است شایانِ توجه برای بحث‌های انتقادی دیگر.
«رها در باد»، مانند نامش، می‌خواهد با فراغ بال گونه‌های مختلف موسیقی را در خود جمع کند تا با احتیاط خویشتن مؤلف خود را بروز دهد. با احتیاط از این جهت که احمدی نسب در دفترچه ذکر می‌کند که «پیش از این به بیان شخصی [...] اعتقادی داشتم، ولی امروز فکر می‌کنم در دنیایی با این کثرت آثار و سرعت تحولات هنری و اجتماعی، بیان‌های شخصی آن‌قدرها هم شخصی نیستند.» در پاسخ به تحولات دهه‌ی 70 است که اثر کنترباس، کاخن و گیتارباس را در کنار سازهای ایرانی استفاده می‌کند؛ وزن‌های چندزمانه (لنگ) برای ایجاد نوعی ابهام و غیرقابل پیشبینی‌بودن بهره می‌برد؛ و رها و آزاد در قسمتی دو ترانه‌ی محلی مازندرانی اجرا می‌کند و در قسمتی دیگر تصنیفی متمایل به تصنیف‌های «موسیقی دستگاهی». در پایان می‌توانید قسمتی از قطعه‌ی «رها در باد» را بشنوید.
1 – معرفی آلبوم‌های «دیوار و چین» و «نغمه‌های مرکب» را بخوانید.
برای خرید و دانلود آلبوم رها در باد به وب‌سایت بیپ‌تونز مراجعه کنید.
05 خرداد 1397