آلبوم «گل گلدون» یکی از اولین تلاشهای موسیقیدانان ایرانی برای ترکیب موسیقی ایرانی و موسیقی جَز است. این آلبوم پس از 17 سال تجدید چاپ شده و این فاصله زمانی برخورد ما با این اثر را کمی متفاوت میکند. تلاش برای نواختن قطعاتی با حال و هوای موسیقی ایرانی در فضای موسیقی جَز در آن مقطع زمانی (سال 1379 و 1380) شایان توجه است حتی اگر ماحصل چندان درخشانی نداشته باشد اما ترکیب دو جنس از موسیقی که وابستگی زیادی به خلاقیتهای فردی نوازنده و احساسات لحظهای او دارند با اتکا بر علم دانشگاهیِ [هارمونی جز] تلاشی در تعارض است و حداقل اینجا توفیق چندانی کسب نکرده است.
بیل اوانس نابغه سفید پوست که از موسیقی کلاسیک به جَز روی آورده بود و در تببین هارمونی جَز نقش بسیار مهمی داشت، زمانی جز را درک کرد که توانست مثل همتایان سیاهپوستاش آن زندگی عجیب را تجربه کند. حتی اعتیاد شدید او دلیل مرگش شد. جَز هنگامی که روی نمودار میآید معمولا چیز دیگری میشود شاید هم چیز خوبی باشد اما آن جَز آرمانی نخواهد بود. (مثل موسیقی متن فیلم لالالند که با ژشت جَز عملا در نقطهی مقابل جَز قرار میگیرد).
«گل گلدون» یک تفسیر آکادمیک دانشجویی از هارمونی موسیقی جز است. نوازنده چنان در بند صحیح نواختن قطعات است که یک هارمونی مکانیکی شکل میگیرد. این موسیقی در بهترین حالت تنها برای مخاطب ناآشنا به جز یک موسیقی گوشنواز و آرامشبخش است.
این طرف ماجرا هم موسیقی ایرانی است که از آن فقط یک خط ملودی باقی مانده است که با تزئینات آشنا با جز تاثیر خود را از دست داده است.
موسیقی جز پر است از مدولاسیونهای ناگهانی و سکوتهای پی در پی که درست نقطهی مقابل موسیقی ایرانی است که همچون غزل، آهسته و پیوسته پیش میرود. بعید است بتوان با حذف تغزل از موسیقی ایرانی و نادیده گرفتن آزادی و غیرقابل پیش بینی بودن موسیقیِ جَز، هنگام ترکیب این دو، به ماحصل جذابی رسید.
به هر روی این نکته را هم نمیتوان نادیده گرفت که پیش از شکلگیری گروههایی مثل نایما، آبرنگ، آنسامبل پیتر سلیمانیپور و... این آلبوم به شکل رسمی منتشر شده است و به عنوان حرکتی پیشرو هرچند محافظهکارانه قابل تأمل است.
پژمان کیوان امیر بهاری جز موسیقی ایرانی ارغنون گل گلدون پیانو جز
برای خرید و دانلود آلبوم گل گلدون: پیانو جَز به وبسایت بیپتونز مراجعه کنید.