در آلبوم نوبانگ، و سه آلبوم پیش از آن با عنوانهای گلفرش، گلبانگ و دلبانگ، سعی شده است موسیقی منطقهی دزفول و شوشتر در تلفیق با موسیقی کلاسیک ایرانی _ یا آنطور که محمدامین اکبرپور میگوید در «قامت موسیقی دستگاهی»_ به مخاطب عرضه شود. از توضیحات سازندگان آلبوم میتوان فهمید آنها سه هدف اصلی را دنبال میکنند: حفظ و معرفی موسیقی منطقهی دزفول و شوشتر، ارائهی موسیقی محلی در قالب موسیقی رسمی یا مرکزی؛ احتمالاً به منظور جذب مخاطبین غیربومی و در نهایت، دستیابی به نوآوریهای موسیقایی از طریق تلفیق.
از موسیقی دزفول و شوشتر اطلاعات زیادی در دست نیست و به سختی میتوان نمونهای صوتی از موسیقی این مناطق پیدا کرد. از این منظر، آلبوم نوبانگ و تلاشی که گروه سازندهی آن انجام دادهاند درخور تحسین است. اما، نوبانگ در محتوای نوشتاریاش تقریباً هیچ اطلاعاتی دربارهی موسیقی دزفول به مخاطبانش ارائه نداده است. با خواندن متن آلبوم فقط میتوان دریافت در دزفول نوعی از موسیقی دستگاهی نواخته میشود. با شنیدن محتوای موسیقایی نیز، به دلیل تلفیق با موسیقی مرکزی یا رسمی، چیزی در جهت شناخت موسیقی دزفول عاید نمیشود. به همین دلیل نوبانگ را نمیتوان اثری در راستای حفظ و معرفی موسیقی دزفول دانست و اگر این یکی از اهداف آلبوم باشد، در دستیابی به آن چندان موفق نبوده است.
تلفیق موسیقی دزفول و موسیقی دستگاهی در نوبانگ ثمرهی مهمی نداشته است؛ آنچه میشنویم همان موسیقی مرسوم و همیشگیِ دستگاهیست، با رگههایی از موسیقی مطربی. تغییر برخی از مؤلفههای موسیقی دزفول شاید از دید مخاطبین بومی نوعی خرق عادت باشد، اما بعید به نظر میرسد برای مخاطب غیربومی آنچه سازندگان نوبانگ نوآوری میدانند _مثلا «سرودن اشعار رسمی بر وزن اشعار محلی» یا «تغییرات تمپوی مقطعی»_ نوآوری محسوب شود و از تکراریبودنِ موسیقی بکاهد. با توجه به توضیحات سازندگان آلبوم، موسیقی دزفول را میتوان زیرمجموعهای از موسیقی دستگاهی دانست. اگر چنین باشد، انتظار دستاوردی شگرف در نتیجهی تلفیق «زیرمجموعه» با «مجموعه» بیجا به نظر میرسد؛ نتیجهی تلفیق آب با آبپرتقال صرفاً یک آبپرتقال رقیق است.
نوبانگ علیرضا جعفریام کلاسیک ایرانی علیرضا حاجی طلب محمد امین اکبرپور آوا خورشید
برای خرید و دانلود آلبوم نوبانگ به وبسایت بیپتونز مراجعه کنید.