دو چیز در مواجههی نخست با آلبوم مهتاب خودنمایی میکند، یکی طراحی گرافیک چشمنواز محیا فرمانی، و دیگری سن پایین خالق اثر، همایون عمویی: همایون عمویی، متولد ۱۳۸۱ است و دستکم در زمان انتشار مهتاب، دانشآموز هنرستان موسیقی بوده است. بنابراین این آلبوم را باید از جنس تجربههای نخست دانست، تجربهای نخست و زودرس. تجربهای که ما را با این پرسش مواجه میکند که نسل جدید نوازندگان موسیقی کلاسیک ایرانی و –اینجا- سنتور، دستکم در ابتدای راه خود، تحتتأثیر کدامیک از جریانهای پیش از خود هستند؟ مهتاب یکی از آثاری است که میتواند نمایندهی یکی از پاسخهای این سوال باشد؛ دستکم به عنوان صدای گروهی از نوازندگان نسل جدید و از آن مهمتر، نمونهای شاید موفقتر از نوازندگان و شاگردان هنرستان موسیقی و گرایشهای آموزشی آنجا.
پاسخ شاید این باشد: نوازندگی عمویی در اولین اثرش، بیش از هر جریان و شخصی، به پرویز مشکاتیان و سپس فرامرز پایور متکی است. چهارمضرابها، شاید به استثنای رها، رنگ و بویی مشکاتیانی دارند و دو پیشدرآمد، یکی در شور و دیگری در همایون و اصفهان، تا حدّی یادآور پایور هستند؛ هرچند در یکی، پیشدرآمد شور، تقطیعها و بازیهای ریتمیک چندان «پایوری» نیست. لابهلای این قطعات متریک، تکنوازیهای آوازی هم هستند که روندی مطابق سیر کلی ردیف دارند. دیگر ویژگی نوازندگی عمویی استفادهی فراوان او از آرپژ لابهلای جملات و استخوانبندی ملودیک اصلی است؛ آنچنان که خود این استخوانبندی را شدیداً تحتتأثیر قرار میدهد.
دور از ذهن نیست که این تأثیرپذیری صرفاً به دلیل اقبال بیشتر نهادهای رسمی آموزشی در ایران به شیوهی نوازندگی آن دو نوازندهی بزرگ باشد؛ که در صورت پذیرش چنین فرضی، باز باید پرسید چرا شیوهی نوازندگی این دو در آموزش تبدیل به نوعی شیوهی «کلاسیک» شده اما چندان ردّ پایی از نوازندگان متأخرتر، چون اردوان کامکار و سیامک آقایی در این آموزشها نیست؟ باید دید در گذر زمان، این دست نوازندگان صاحبسبک متأخر جایی در آموزشهای رسمی پیدا میکنند یا نه و البته باید به انتظار نشست و دید و شنفت که همایون عمویی و همنسلانش در آینده، به کدام سو میگرایند.
برای خرید و دانلود آلبوم مهتاب به وبسایت بیپتونز مراجعه کنید.