نشان ملی ثبت(رسانه‌های دیجیتال)

تگ: اشکان کمانگری


18

مُهر آهنگساز

نویسنده: نیما نوری

آلبوم «مرا آواز دادی» اثری است با آهنگسازی محمدجواد ضرابیان، که با صدای اشکان کمانگری و همراهی تکنوازانی برجسته (اردشیر کامکار، حسین بهروزی‌نیا و قاسم رحیم‌زاده) روانه‌ی بازار گشته است. این اثر مشتمل است بر شش تکنوازی و سازوآواز، بر اشعاری از بیدل دهلوی (۲۴ دقیقه)، و هشت قطعه، عمدتاً تصنیف، بر اشعاری با مضامین عاشقانه (۵۵ دقیقه). گونه‌ی دوم را ارکستری از سازهای ایرانی که نشانی از گروه سماع دارد همراهی می‌کند.

قطعاتِ این دو گونه، احتمالا برای ایجاد تنوع، پی‌درپی چیده شده‌اند و ارتباط مشخصی با یکدیگر ندارند، مگر عنصر وحدت بخش کلِ آلبوم، یعنی پیروی از ساختار مُدال و متعارفِ دستگاه شور (سُل) و سپس همایون (سُل). کیفیت بخش ساز و آواز احتمالا برای شنونده‌ی جدی موسیقی دستگاهی رضایت‌بخش است. یکی از نکات جالب این بخش شیوه‌ی تارنوازی قاسم رحیم‌زاده است که بر خلاف نوازندگی‌های سال‌های اخیرش، احتمالاً برای همرنگی بیشتر با قطعاتِ ارکسترالِ آلبوم، به شیوه‌ی اصفهان تار نواخته است.

در قطعات آهنگسازی‌شده، مُهر ضرابیان به‌روشنی به چشم می‌خورد و به‌ویژه انتخاب اشعار (مضامین عاشقانه)، ملودی‌پردازی‌ها و شیوه‌ی تلفیق شعر و موسیقی (به‌عنوان مثال، گوش کنید به شیار پنجم و به‌ویژه ثانیه‌های ۲:۵۴ تا ۳:۱۲)، همگی برای دنبال‌کنندگان آثار ضرابیان آشنا هستند؛ مؤلفه‌هایی که پیش از این به خلق آثار موفقی چون «نسیم وصل» انجامیده بودند. مراد از «موفق» در اینجا، مطابقت با طبع عموم و استقبال عامه‌ی شنودگان موسیقی ایرانی در دهه‌های اخیر است. اگرچه قطعاتِ حاضر با کیفیت نسبتاً خوبی اجرا و تولید شده‌اند‌، باید دید نسل جدید شنوندگان موسیقی ایرانی تا چه اندازه با صدای اشکان کمانگری و موسیقی ضرابیان ارتباط برقرار خواهند کرد.

فارغ از تمامی نکات موسیقایی، ذکر یک نکته‌ی حاشیه‌ای خالی از لطف نیست. در دفترچه‌ی آلبوم تصویر تمامی نوازندگان حاضر است، به جز شخصِ آهنگساز که نوازنده‌ی سنتورِ اثر نیز هست. دلیل این موضوع هرچه باشد، یادآور این نکته است که، در روزگارِ سلبریتی‌پروری که سودایِ شهرتْ آدمیان را تسخیر کرده، هنوز کسانی هستند که محتوا‌ی کارشان برایشان از نام و تصویرشان مهم‌تر است. بیش باد.

برای خرید و دانلود آلبوم مرا آواز دادی به وب‌سایت بیپ‌تونز مراجعه کنید.

امتیاز نویسنده: 3
13 دی 1400
rikhat benomay

بنایِ نایی دیگر

نویسنده: سعید یعقوبیان

محوریت موسیقیِ آوازی، ویژگی مهم مجموعه قطعاتی است که آهنگساز در این آلبوم گرد آورده است. از این رو در چنین اثری، نحوه‌ی کار آوازخوان اهمیتی مضاعف می‌یابد. در تجزیه و تحلیل آواز کمانگری، در مجموعِ آلبوم‌هایی که تا به حال از او منتشر شده، در حد این مجال می‌توان به دو خصیصه‌ی شخصی آواز او اشاره کرد: نخست کشدار ادا کردن واژه‌ها و تحریرهای آوازی، و دوم اضافه کردن یک نوت زینت بالاتر از نوت شروع (به دلخواه؛ در فیگورهای آوازی یا جملات موسیقی) که در بیشتر موارد سلیقه‌ی شخصی است و نه لزوماً آنچه که بطور دقیق، آهنگساز نوشته است. از این میان ویژگیِ نخست در آلبوم «رخت بنما» مهم‌تر است؛ چراکه این نوع اجرای آواز، چندان با انرژی قطعات جهانگیری در این آلبوم مطابقت نیافته است.

به نظر می‌رسد بهتر بود آواز چابک‌تری با موسیقیِ پر جنب و جوش جهانگیری همراه می‌شد. اگرچه آواز در این اثر، در خدمت فرایند آهنگسازی بوده، اما با این‌حال آهنگساز تلاشی در تقلیل این مسأله نداشته؛ چرا که در تمام تصنیف‌ها و آوازها این موضوع نمایان است. شاید اگر موسیقیِ آوازی در این آلبوم تا این اندازه مورد توجه و تجربه‌اندوزی قرار نگرفته بود و موضوعِ محوری خلق اثر نبود، این ویژگیِ آوازخوان چندان اهمیتی ـ ‌دست کم در یک آلبوم مشخص‌ـ نمی‌داشت.

آهنگسازی سیامک جهانگیری در این اثر توانسته است، با وجود شباهت‌های قابل ردیابی، به ساختاری متفاوت با کار استاد مؤلف‌اش محمدعلی کیانی‌نژاد برسد و جدا شدن تفکر او از آثار کیانی‌نژاد، بیشتر در نوع برخوردِ رهاتر با وزن شعر، تنوع در ریتم قطعات و در نوع چندصدایی نمود دارد. با نگاهی کلان-ساختاری، آلبوم، کلیت یک‌پارچه‌ایست که این مجموعه‌گیِ زنجیروار، در بستر نغمه‌گیِ ثابت (دستگاه شور و متعلقات‌اش، با آغاز و پایانِ یکسان در بیات ترک) عینیت یافته است.

برای خرید و دانلود آلبوم رخت بنما به وب‌سایت بیپ‌تونز مراجعه کنید.

امتیاز: 2.7
11 شهریور 1396
بالا