آلبوم «روایت مسطور» برخلاف طرح جلدش طنز نیست، تلاشی برای تولید یک کانسپت آلبوم (آلبوم موضوعی) در سبک پراگرسیو راک است و اتفاقا در تکاپوست تا جهان را خیلی جدّی و عمیق ببیند که البته موفق نشده است.
مشکلات «روایت مسطور» از همان طرح جلد آلبوم آغاز میشود. طرح جلدی که میخواهد به تأسی از نمونههای انگلیسی و امریکایی دهه ۱۹۷۰، نگرش خاصی را منتقل کند ولی بیشتر شبیه کاریکاتوری از ایدههای ناب بعضی طرحجلدهای سبک پراگرسیو راک شده است.
در «روایت مسطور» شما با اثری مواجه هستید که توان نوازندگانش در سطحی پایینتر از ایدهی آلبوم و سبک مورد نظر گروه است.
به عنوان مثال در اواخر همان قطعهی اول (فانوس) پاساژی وجود دارد که نوازندگان از پس اجرایش برنیامدهاند. این کاستیها در اجرا باز هم در آلبوم تکرار میشود و معلوم نیست چرا گروه ورطه این بخشها را حذف نکرده است. از مهمترین شاخصههای موسیقی پراگرسیو راک، توانایی بالای نوازندگاناش در اجرا (منظورم از توانایی صرفاً با تمپو بالا نواختن نیست)، استفاده از کسر میزانهای عجیب و پیچیده، و ساختن قطعات با تعداد ضربهای نامتعارف است. هنرمندان این سبک با ویژگیهایی از این دست حساب خودشان را از جریان اصلی راک و پاپ جدا کردهاند.
نواختن ریتمهایی آنگونه، جدای پنجههای تربیتشده، ذهن توانایی میطلبد، اما در «ورطه» نه پنجهی قدرتمندی دیده میشود و نه ذهن تربیت شدهای برای این جنس موسیقی.
روزنهی امید در این آلبوم همان خود گروه است که ظاهراً همهی اعضایش زیر ۲۵ سال دارند و به اشتباه مشقهایشان را منتشر کردهاند. مشقهایی که گرتهبرداری ضعیف از گروههای بزرگ این جریان است. ورطه در آغاز راه است و با تمرکز بیشتر میتواند آیندهی بهتری برای خود رقم بزند.
برای خرید و دانلود آلبوم روایت مسطور به وبسایت بیپتونز مراجعه کنید.