آلبوم «یادهای پراکنده» از همان نقطهی قوتش لطمه میخورد؛ از ارجاعاتش به سنتی که پیشنیهی موسیقایی صبا علیزاده است.
فرزند بدون حاشیهی حسین علیزاده اولین اثر شخصی خود را در سبک الکترونیک در دنیای ظاهرا بسیار دور از ردیف منتشر کرده است. شناخت او از ردیف و شناخت او از هارمونی و دیگر ملزومات علمِ موسیقی باعث شده تا کاری درخور جریان موسیقی الکترونیک ایران منتشر کند ولی وامگرفتن از موسیقی ایرانی و ساز کمانچه که میتوانست سطح هنری کار را بالا ببرد در قطعاتی مثل «خاطرات پراکنده» و «سلام بر خاک»، به دلیل افراط مولف، آلبوم را از فضای سبکی خود که در آغاز تعریف میکند، دور میکند و متاسفانه باعث به سطح آمدن آن دیدگاه جذاب زیباشناسانه میشود.
آنچه صبا علیزاده با این آلبوم به ما میگوید و حتی با جملاتی در نشست رونمایی آلبوم هم گفته بود الهام از سنتهایی است که صبا آموخته و با آنها رشد کرده است. در بخش عمدهی آلبوم این الهامات به لایههای زیرین رفته است که شاید مخاطب ناآشنا به سختی بتواند منظر زیبایی شناسانهی آن را درک کند. اما اثر از جایی دچار خسران میشود که مولف میخواهد به مخاطبش ثابت کند نظرگاهش ریشه در موسیقی کلاسیک ایرانی دارد. این اصرار و پر رنگ شدن کمانچه باعث میشود آلبوم دوپاره شود و آن شروع موفق با نوای کمانچه که با اصوات الکترونیک در هم تنیده شدند، به این شکل ادامه پیدا نمیکند و کمانچه همان شخصیتی را پیدا میکند که سازها در موسیقی ردیفی دارند. در واقع کمانچه به قلب موسیقی الکترونیک آمده و توان جاری شدن به شریان این موسیقی را دارد ولی انگار شخصیت تازهاش در «یادهای پراکنده» را تاب نمیآورد.
البته اگر رویکرد صبا عیلزاده را برخوردی ساختارشکنانه با موسیقی الکترونیک بدانیم که در تلاش است ژانر را از تعاریف پیشین خود تهی کند، بحثهایی که پیشتر گفته شد رنگ میبازد اما هر چه که هست حداقل تصور نگارنده از نوع آغاز و بسط و گسترش موسیقی در آلبوم این بود که کمانچه بناست رخ دیگری از خود نشان دهد و بیش از آنچه میشنویم هنجارگریزی کند و آلبوم را در جایگاه یک تجربه بدیع موفق بنشاند.
امیر بهاری کارگاه نوفه صبا علیزاده موسیقی الکترونیک یادهای پراکنده
برای خرید و دانلود آلبوم یادهای پراکنده به وبسایت بیپتونز مراجعه کنید.