شش تصنیف در شش مایهی موسیقی ایرانی، با اشعاری از شش شاعر مختلف، بیهیچ ارتباط معناداری بینِ شعرها و شاعران، نشسته بر ملودیهایی گاه زیبا، گاه معمولی و گاه سیدی پُرکن، که همگی در تنظیمهای مهران امیدیان سبک و سیاق <کانون چاووش> را بهیاد میآورند، 41 دقیقه موسیقیِ <هرچه بود گذشت> را رقم زده است؛ آلبومی که کاملاً بر اساس "روال معمول" تولید شده است و از این نظر میتواند ـ برای آنان که چند ملودیِ زمزمهشدهی آماده دارند، اما فرمول تبدیلشان به یک آلبوم را بلد نیستند ـ بسیار آموزنده باشد. فرمول این است:
قدم اول یافتن یک «دوست دلآگاه» است مانند مهران امیدیان که «آوانگاری، تنظیم و نظارت» و خلاصه تمام کارهای اصلی تبدیل آن ملودیها به یک آهنگسازیِ قابلقبول را برعهده بگیرد و نامش بر روی جلد نیاید و عکسی هم طبعاً از او منتشر نشود؛ زیرا تصویر صاحبِ ملودی، که ازقضا تهیهکننده نیز هست و ـ علیرغم عکسِ با سازش ـ یک مضراب هم در اثر نزده، مهمتر است؛ چنین دوستی قطعاً مایهی «آرامش خیال» شما خواهد بود. اینکه تنظیمها کارهای متبسم و کیانینژاد را قدمبهقدم سرمشق قرار دهد و جنبههایی بکر و تازه نداشته باشد قطعاً دیگر گناه شما محسوب نمیشود. در قدم دوم، بیرون کشیدنِ کارِ یک «ارکستر زهی» از دو نوازنده، نُه ساز از سه نوازنده، و بقیهی آنچه در همنوازیها باید درنظر داشت از نرمافزار ضبط و ترکیب صداهاست به یُمنِ یک صدابردار ماهر و استودیویی خوب و مجهز. پیدا کردن خوانندهی خوشصدا نیز در همین قدم باید صورت بگیرد. قدم سوم "ستایش" از «استاد مجید درخشانی» است و ترغیبش برای یادداشتی بر اثر، به حکم آنکه گفتهاند کار از محکمکاری عیب نخواهد کرد؛ هرچند که در مورد این آلبوم سودی هم نکرده است. دستبهقلم هم اگر ببرید و ششتا تصنیف داشتن را ربط دهید به فلسفهی زندگیِ ششفصلتان بد نیست.
باقی میماند تشکر از افرادِ «بیکران» و «سرمدی» کردنِ لطفِ این؛ یا بالابردنِ «پیشگاهِ» آن؛ یا وصفِ «از جنسِ دلدادگی و امید» بودنِ تصنیفها و خود را «رهروی کوی عشق» نامیدن و تأکید کردن بر این که «تا عشق فرمان میراند» شما گردن مینهید. تا پیش از اینها، مواظب ملودیهایتان باشید.
برای خرید و دانلود آلبوم هرچه بود گذشت به وبسایت بیپتونز مراجعه کنید.