«هفتواد» بستهای است از قطعاتی که با سینتیسایزر و سمپلهای گوناگون اجرا شدهاند و نام «آلبوم» برخود گرفتهاند؛ قطعاتی که اکثراً اشعارشان از فردوسی است و قرار است روایتگر افسانهای دربارهی پیدایش صنعت منسوجات کرمان باشند. با وجود این، مسائل این مجموعه قطعات بسیار فراتر از اجرا شدن با صداهای مصنوعی هستند. همهچیز این آلبوم مبهم و غریب است و در وضعیتی کمابیش طنزآلود سیر میکند؛ مثلاً اشعاری که در دفترچهی سیدی چاپ شدهاند نصفه و نیمه اجرا میشوند. «آهنگساز» و «تنظیمکننده» و «خواننده» یک نفر هستند، خوانندگی در حد زمزمهای ناخوشایند است و خالی از هر توانایی و تکنیک. معنای تنظیم در این آلبوم نامشخص است و انگار با معنای همین اصطلاح در موسیقی مردمپسند مترادف شمرده شده است. قطعات از نظر موسیقایی گذری به موسیقی دستگاهی و اشارتی خامسرانه به موسیقی هند دارند، نیمنگاهی به چیزی شبیه به بلوز میاندازند و سرکی به ماکتی از موسیقی راک میکشند و برای اینکه اوضاع از این هم پیچیدهتر شود، به گفتهی همهکارهی آلبوم، مسعود نکویی، فضای آنها «ارکسترال-کرال» است. احتمالاً در اینمورد توجیه پدیدآورندهی اثر این خواهد بود که قرار است این آلبوم بیانگر «ارتباطات بینالمللی کرمان» در قالب موسیقی باشد که در آن صورت شأنیت حضور موسیقایی فرهنگهایی که کرمان نه در افسانهها و نه در تاریخ با آنها ارتباطی نداشته است موضوع سوال خواهد بود.
آلبوم دو «ویراستار» دارد اما متن دفترچهی آن چنان وضعیتی دارد که کارش تنها با بازنویسی به سامان میشود نه ویراستاری. «پژوهشگر» و «طراح جلد» آن یکی است، اما نه معلوم است که منظور کدام «پژوهش» است و نه اشارهای کوچک به آن شده است. ایدهی استفاده از آوازهای نقشخوانان قالی شبیه به کاریکاتوری از یک کارآواست که به زور در قالبی ملودیک قرار گرفته است و سپس با شعری به شدت شعاری و کممایه که در ماهور اجرا میشود و انگار در پی عبرت دادن به شنوندگان است پایان مییابد. فقدان هرگونه خلاقیت یا حتی تواناییهای ابتدایی لازم در آهنگسازی و نبود ایدهمندی برای اثری که قرار است روایتگر یک افسانهی دیرین باشد و به زبان موسیقی بازگو شود آن را حتی از یک اتود دانشجویی خام نیز عقبتر میبرد و اصولاً مایهای برای گفتوگو باقی نمیگذارد.
کرمان تلفیقی کامیار صلواتی نسل مهر کرمان مسعود نکویی فردوسی هفتواد
برای خرید و دانلود آلبوم هفتواد به وبسایت بیپتونز مراجعه کنید.