نشان ملی ثبت(رسانه‌های دیجیتال)
record store day vinyls

برای اولین‌بار پس از ۴۰ سال، فروش صفحه‌ی وینیل از CD بیشتر خواهد شد.

چندین دهه است که صفحات وینیل در بازار حضور دارند اما به تازگی محبوبیت آن‌ها روبه افزایش گذاشته است. در ادامه، نگاه دقیق‌تری داریم به دلایل این حیات دوباره‌ی صفحات وینیل یا واینیل، یا به تعبیر آن‌چه که مرسوم است: صفحه‌ی گرامافون.

ما تولد و مرگ نوار کاست را دیده‌ایم، فروش CD رو به افول است و سرویس‌های پخش موسیقی آن‌لاین مثل «اسپاتیفای» دسترسی به موسیقی کلاسیک محبوب‌مان را از همیشه ساده‌تر کرده‌اند. اما این صفحات ۱۲ اینچی سیاه براق چیزی دارند که آدم‌ را مدام به سمت خودشان می‌کشانند.

سال گذشته بیش از ۴ میلیون صفحه‌ی LP از آهنگ‌های قابل عرضه در جداول رسمی فروش، فقط در بریتانیا به فروش رفته است. این در مقایسه با آمار ۳.۲ میلیونی سال ۲۰۱۶ رشد قابل توجهی را نشان می‌دهد و انتظار می‌‌رود که در سال ۲۰۱۹ تا حدود ۴.۵ میلیون برسد.

سال گذشته آلبوم Tranquility Base Hotel & Casino در ۳۸۰۰۰ نسخه، پرفروش‌ترین آلبوم در قالب صفحه‌ی وینیل بود و فروش صفحه‌های ژانر موسیقی کلاسیک به ۱.۳ میلیون نسخه رسید. در همین حال، ۲۰۰ فروشگاه مستقل صفحه‌های موسیقی در سرتاسر بریتانیا -و هزاران فروشگاه دیگر در سرتاسر جهان- برای بزرگداشت و ترویج فرهنگ صفحه‌های مستقل گردهم آمدند تا «روز فروشگاه‌های موسیقی» را جشن بگیرند؛ رویدادی که همراه بود با عرضه‌ی انحصاری صفحه و اجراهای موسیقی.

از زمان برگزاری اولین «روز فروشگاه‌های موسیقی» در سال ۲۰۰۸ این روز به یکی از بزرگ‌ترین روزهای تقویم موسیقی بدل شد و همچنان هم به محبوب‌شدن‌اش ادامه می‌دهد. اما در دنیایی که تکنولوژی نحوه‌ی مصرف موسیقی ما را تغییر می‌دهد، چرا جوانان نسل جدید، این‌طور شیفته‌ی صفحه شده‌اند؟ چه چیز جرقه‌ی این احیای مجدد صفحه را زده است؟

ماجرا فقط نوستالژی نیست.

هرکس که روزهای شروع عرضه‌ی صفحه را به‌یاد داشته باشد می‌داند که نوستالژی، با زنده کردن «روزهای خوش گذشته» نقش بزرگی در محبوبیت دوباره‌ی صفحه ایفا می‌کند؛ و مطمئناً آن صدای آشنا، آدم‌ها را به زمان دیگری می‌بَرَد. اما این توضیح بسنده نیست تا بدانیم چرا جوانان نسل جدید، این‌طور عاشق صفحه شده‌اند.

بر اساس پیمایش YouGov از حدود هزار و پانصد نفر، از هر چهار جوان ۱۸ تا ۲۴ ساله یک نفر طی ماه گذشته صفحه‌ی وینیل خریده است. آیا ممکن است دلیلش این باشد که نسل جوان‌تر به‌جای رسانه‌های دیجیتالی که زندگی امروزه‌ی ما را احاطه کرده‌اند، به دنبال چیزی ملموس‌تر می‌گردد؟ یک شئ فیزیکی به همراه یادداشت‌ها و قاب؟

در همین حال، مخاطب موسیقی کلاسیک رشد قابل توجهی داشته است و با ظهور استعدادهای جدیدی مثل Jess Gillam و Sheku Kanneh0Mason این روند رو به‌ افزایش است.

بازی‌بازی کردن و چرخیدن در میان صفحات موسیقی در صفحه‌فروشیِ محله، هنوز هم یک فعالیت اجتماعی است که جایگزین کردنش با MP3 چندان راحت نیست. همچنین تا وقتی یک سیستم پخش درجه‌ی یک برای دستگاه پخش MP3 نداشته باشید، صفحه‌های آنالوگ در مقایسه با سمپل‌های دیجیتال صدایی گرم‌تر و با کیفیت بالاتر به شما ارائه کرده و اجازه می‌دهند که موسیقی را کم و بیش همان‌طور که خود موسیقیدان در نظر داشته، بشنوید.

نوار کاست و CD با اُفت کیفیت و خراشیده‌شدن روبه‌رو هستند؛ پس این‌که یک صفحه‌ی وینیل مقاوم فرمت انتخابی برای جوانان نسل جدید باشد، چندان عجیب نیست.

تأثیر احیای وینیل بر هنرمندان موسیقی کلاسیک

رشد محبوبیت صفحه‌ها یک فرصت واقعی را برای موسیقیدان‌های دنیای کلاسیک فراهم می‌کند. نوازندگانی که زمانی برای رقابت با دانلود رایگان در تلاش شدید بودند، حالا راه دیگری برای عرضه‌ی موسیقی‌شان دارند.

اما همچنان عمده‌ی فروش از شرکت‌های بزرگی مثل Universal Music می‌آید (که در سال گذشته نصف فروش صفحات کلاسیک را در اختیار داشت) و خرده‌فروش‌هایی مثل HMV.

در مقایسه‌ی وضعیت بازار با چهار سال پیش، رشد خیره‌کننده‌ی ۴۰۷ درصدی در تعداد صفحات در بریتانیا دیده می‌شود. وقتی درنظر بگیریم که فروش صفحه‌های وینیل کلاسیک از مجموع دی‌وی‌دی و بلو-ری و کاست بیشتر شده، روشن می‌شود که به این زودی‌ها از رده خارج نخواهند شد.

کریس شیلز، مدیر بازرگانی شرکت Universal Music می‌گوید: «ما درباره‌ی پتانسیل صفحه‌های وینیل همچنان خوش‌بین هستیم. موسیقی‌دوستان بریتانیایی عاشق این هستند که از طریق خرید صفحه‌ی فیزیکی، مالکیّت موسیقی را (به عنوان یک محصول هنری) داشته باشند. ما همچنان در تلاشیم تا در آینده، موسیقی محبوب مخاطبان را با بهترین شکل عرضه‌ی ممکن برای مخاطبان فراهم کنیم.»

بر اساس گزارشی از انجمن صنعت ضبط آمریکا، انتظار می‌رود که فروش صفحه‌های وینیل در کل ژانرهای موسیقی در سال ۲۰۱۹، از فروش CD بیشتر شود.

جوانان نسل جدید دارند به دنبال جایگزین‌هایی در عصر دیجیتال می‌گردند و یک صفحه‌ی LP از کنسرتوهای موتزارت به ما یادآوری می‌کند که لازم نیست چیزی «بی‌نقص» باشد تا برایمان ارزشمند باشد.

ظاهراً صفحات وینیل هنوز ماندنی هستند.

مترجم: عباس سیدین منبع: classicfm.com

ارسال دیدگاه


بالا