معرفی چند کتاب موسیقایی (بخش سوم)
Good Booty: Love and Sex, Black & White, Body and Soul in American Music اثر Ann powers سال ۲۰۱۷
این کتاب با پژوهشی فوقالعاده و با استفاده جنسیت بهعنوان نقطهی آغاز قالبهای مختلف موسیقی آمریکایی را بههم مرتبط میکند. پاورز بیش از اغلب منتقادن موسیقی تلاش کردهاست تا جنسیت در گفتمان موسیقی مردمپسند مورد بحث قرار بگیرد و خوانش او از ابعاد اروتیک موسیقی گاسپل و ارتباطات بین تکنولوژی و جنسیت در موسیقی پاپ قرن ۲۱ بسیار پخته و روشنگر است.
The Hip Hop Wars: What We Talk About When We Talk About Hip Hop—and Why It Matters اثر Tricia Rose سال ۲۰۰۸
آنگونه که تریشیا رز –نویسندهی اثر کلاسیک دربارهی موسیقی پاپ- استدلال کردهاست، فضای گفتگوی قطبیشده دربارهی هیپهاپ تجاری موقعیتهای مهمی را برای نقد و دیالوگ مهم ازدست میدهد. بخش عمدهای از این کتاب درخشان بر ده بحث تمرکز میکند که مباحثهی انتقادی دربارهی هیپهاپ تجاری و مسایلی نظیر نژادپرستی، جنسیتزدگی و فقر را ناممکن میکنند. بحثها از هردو دستهی موافق و مخالف ارائه شده و نویسنده همه را با ظرافتی مثالزدنی ارائه میکند. در اواخر کتاب، رز منابعی را برای مواجهه و برخورد پیشروانه با هیپهاپ معرفی کرده که از درگیریهای رایج درباب هیپهاپ فراتر رفته و در کل گزارش قدرتمندی را از آثار هیپهاپ بر افراد –مخصوصا جوانان و زنان آمریکایی آفریقایی- شکل میدهد.
Let’s Talk About Love: A Journey to the End of Taste اثر Carl Wilson سال ۲۰۱۱
این پژوهشی است درباب اینکه چرا از برخی موسیقیها متنفریم. ستایشها از این کتاب باعثشد تا چند سال پس از انتشار اولیهاش در ۲۰۰۷، در سال ۲۰۱۱ نسخهی بسطیافته و بازنگریشدهای از آن منتشر شود. در این کتاب که قرار بوده دربارهی آلبوم سال ۲۰۰۷ سلین دیون بهنام Let’s Talk About Love باشد، تلاش موثر ویلسون در نوع جدیدی از نقد، راه تازهای برای فکر کردن دربارهی حتی سادهترین انواع موسیقی مردمپسند به خواننده ارائه میکند.
پژوهش ویلسون دربارهی سلیقه، احساساتگرایی و اقبال جهانی به سلین دیون این کتاب را به اثری خواندنی تبدیل کرده است.