افشار

تار، بم‌تار و «آهنگ»: مهسا عظیمی
سنتور: رضا مهدوی
تنبک: آرش فرهنگ‌فر

صدابرداری، میکس و مسترینگ: حمید عسگری (استودیو پارس)
«نظارت بر صدا»: مهسا عظیمی

ناشر: تهران، راوی آذرکیمیا
تاریخ انتشار: بهار 1397

مهسا عظیمی در اثر پیشین‌اش، «این بار من یکبارگی» (راوی آذر کیمیا، 1395) با بهره‌گیری از چند مُد مختلف در یک آلبوم (گریز از مفهوم دستگاه)، تلاش برای تنظیم قطعات با رویکرد چندصدایی و استفاده از انواع سازهای کوبه‌ای می‌کوشد رفتاری در نمایشِ گذرکردن از آموخته‌های خود و شخصی‌کردنِ آنها نشان دهد. در «افشار» اما او می‌کوشد در 25 دقیقه یک افشاریِ مدرسی را ارائه دهد که به مختصات ملودیک گوشه‌ها وفادار است؛ مدگردی‌ها را در چهارچوب همان که در ردیف‌های افشاری آمده انجام می‌دهد و قطعات موزون‌اش را در قالب ضربی، چهارمضراب و رنگ می‌سازد. هرچند بم‌تار در قسمت‌هایی از قطعات موزون حضور دارد اما محوریت اثر بر دونوازی تار و سنتور، چه در قسمت‌های موزون و چه در ریتم آزادها است.

در دفترچه‌ی اثر عکس سیاه و سفیدی از نوازندگان وجود دارد که نورپردازی و نحوه‌ی فیگور افراد درون آن هدفِ اصلی «افشار» را بازتاب می‌دهد: ادایِ دینی به گذشته؛ به افشاری و دونوازی‌های تار و سنتورِ فرامرز پایور-هوشنگ ظریف، محمدرضا لطفی-هوشنگ کامکار و محمدرضا لطفی-مجید کیانی که همه‌ اینها، از دیدگاه اثر، خاطراتشان در حافظه‌ی شنوندگان رو به فراموشی است.

در پایان می‌توانید بخشی از «رنگ مه‌رخ» را بشنوید.