سنتور، سنتور آلتو، تنبک، دف و [آهنگ‌ساز]: علیرضا جواهری
خواننده: علیرضا گلبانگ
تار و بم‌تار: هوشنگ فراهانی، هیلا فیض‌پور، مازیار شاهی
بم‌تار: هوشنگ فراهانی، هیلا فیض‌پور
رباب: هیلا فیض‌پور
بربط: وحید رستگاری
نی: محمد رسولی
کمانچه و قیچک آلتو: علیرضا دریایی
هم‌خوان: سپیده محمد تقی‌زاده، محمد رسولی، هادی محمدی
صدابردار، ناضر ضبط و پالایش نهایی: علیرضا جواهری
ناشر: تهران، آوای چکاد
تاریخ انتشار: تابستان 1397
اثر با اجرای گروهی «پیش‌درآمد» طولانی در بیات ترک آغاز می‌شود. پس از آن تکنوازی ریتم آزادِ سنتور و «چند مضراب بهار» (تکنوازی موزون سنتور) می‌آید. این سه قطعه‌ی سازی تقریباً نیمه‌ی اول اثر را تشکیل می‌دهند. در نیمه‌ی دوم آواز ریتم آزاد در میانه‌ی «چهارمضراب بیات ترک» (اجرای گروهی) وارد می‌شود و اثر در قطعه‌ی بعد (تصنیف بهار) به اتمام می‌رسد.
نگاه «بهار غم‌انگیز» به سوی افکارِ موسیقی‌دانان برآمده از مرکز حفظ و اشاعه‌ی موسیقی ایران است. سبک نوازندگی سنتور علیرضا جواهری ملهم از سنتورِ پرویز مشکاتیان و رضا شفیعیان است1. به علاوه رنگ صوتی گروه مانند «گروه شیدا و عارف» در آلبوم‌های چاووش و تصنیف پر تحرک پایانی به سانِ تصنیف‌های انقلابی همان دوره است. در دفترچه‌ی اثر نیز «پیش درآمد» «برداشتی آزاد» از شیوه‌ی «نغمه‌پردازی» محمدرضا لطفی به حساب آمده است. از سوی دیگر هنگامی که اثر می‌خواهد در «چهارمضراب بیات ترک» گام‌هایی در جهت تجربه‌ی چندصدایی بردارد، «چهارمضراب بیات ترک» و «نوروز 63» (هر دو از ساخته‌های حسین علیزاده2) را تداعی می‌کند.
با رجوع به دفترچه اثر می‌فهمیم این قطعات در ابتدای دهه‌ی 70 ساخته شده‌اند و در همان دهه در کنسرت‌هایی به اجرا درآمده‌اند. اجرای در آلبوم اما با تأخیری بیست‌ساله در دهه‌ی 90 ضبط شده و ـ به گفته‌ی جواهری در دفترچه‌ی اثر ـ «برای عدم تکرار» آن اجراهای پیشین اشعار علیرضا گلبانگ جایگزین اشعار هوشنگ ابتهاج شده است.
در پایان می‌توانید بخشی از «تصنیف بهار» را بشنوید.
1 – او همچنین هنرآموز سنتور نزد این دو نیز بوده و آوانگاری‌های متعددی از قطعات آنها را چاپ رسانده است.
2 – هر دو قطعه در آلبوم «شورانگیز» (منتشر شده توسط انتشارات ماهور) موجود است. «نوروز 63» با عنوان «شوریده» در آنجا آمده.
برای خرید و دانلود آلبوم بهار غم‌انگیز به وب‌سایت بیپ‌تونز مراجعه کنید.
26 آبان 1397