بازگشت جاودان

آهنگ‌ساز، تار و سه‌تار: ایمان عنصری
عود: سیاوش روشن
کمانچه و کمانچه آلتو: شروین مهاجر
نی: سعید دولت‌زارعی
سنتور، سنتور باس و ویلن‌سل: پوریا فرجی
دف: شهریار نظری
تنبک: فرهاد صفری 

ضبط، میکس و مسترینگ: فرید فروغی

ناشر: ایمان عنصری

تاریخ انتشار: خرداد ۱۳۹۹

از نوایِ تاری که وفاداری نوازنده‌اش به ردیف را یادآور می‌شود، تا ترکیبی رنگین، چه در هارمونی و چه در همنشینیِ سازها در قطعات گروهی، مجموعه‌ای است که در «بازگشت جاودان» به شنیدنش دعوت شده‌اید. همراه با آهنگ‌سازی که نگاه به گذشته را چاشنیِ شوق و مهارت کرده و البته کوشیده پایبند به گذشتگانش حرکت کند.

تکلیف‌تان در همان آغاز کار روشن می‌شود؛ در همان تنها چند دقیقه‌یِ آغازینِ قطعه‌ی اول. در حالی که تار و کمانچه بشارت یک شروع شورشی را می‌دهند، سازها یک‌به‌یک وارد می‌شوند، خود را تثبیت می‌کنند و، بعد، گروه سازی با انگاره‌هایی سرخوش و مستانه موسیقی را پیش می‌برد. در ترکیب موسیقایی پیشِ رو، هر یک از سازها می‌کوشد بستری آماده کند برای ساز دیگر. بستری که، در آن، هر ساز هم خودنمایی کند و هم به سوال‌وجوابی میان گروه بپیوندد. این روند موسیقایی، بر طبق نوشته‌ی بدون امضایِ دفترچه‌ی آلبوم، هدفِ آهنگ‌ساز در بخشِ گروهی بوده است؛ کوششی که اینگونه توصیف شده: «رسیدن به تلفیقی میان صنایع موسیقی چند صدایی غرب و موسیقی دستگاهی ایران».

آلبوم، غیر از قطعاتِ گروه‌نوازی، تک‌نوازی‌های تار ایمان عنصری را هم در بر گرفته است. نوازنده‌ای که از همان ”مقدمه‌ای برای ماهور“ تا ”عراق“ مضراب‌هایش یک چیز را یادآوری می‌کنند: پایبندی او به ردیف؛ و دقیق‌تر، به روایت میرزا عبدالله. هر چه‌ که در قطعات گروهی رها، سرخوش و با سرعت پیش می‌رود، در تک‌نوازی‌هایش متین و باحوصله روایت می‌کند. انگار که در لا‌به‌لای شور و شوق قطعاتِ گروهی، ایستگاهی باشد که، در آن، آرام به شنیدن ماهور بنشینید.

در پایان می‌توانید بخشی از قطعه‌ی ”سرود مستانه“ را بشنوید.