به‌یاد دوست

ویلن: درویش‌رضا منظمی
تنبک: شهرام منظمی 

ناشر: مرکز موسیقی حوزه هنری

تاریخ انتشار: ۱۳۹۹

رشد و محبوبیت سبک ایرانیِ ویلن‌نوازی بی‌شک یکی از بزرگ‌ترین ثمرات موسیقی رادیوییِ دوران پهلوی است. «به یاد دوست» اثری است که خالقش، از آن دوران تا کنون، نوازنده‌ی این سبک و هم‌چنین سازِ کمانچه بوده و این آلبوم امضای هنری او در تکنوازیِ ویلن ایرانی است.
این اثر شامل سه قطعه است که بخش اعظمی از آن به قطعه‌ی اول، «شور»، و سپس «افشاری» و «سه‌گاه» اختصاص یافته است. در طی این قطعات، منظمی، پس از مقدمه‌‌چینی ابتدایی، به سراغ  گوشه‌های اصلیِ آن مایه می‌رود و سپس موسیقی‌اش را تا انتها با ضربی‌ها و اجرای جملاتی که اکثراً با همراهی تمبک وارد قالبی متریک اما سیال می‌شوند پیش می‌برد.

نوازندگی او، همان‌طور که در توضیحات آلبوم نیز ذکر شده است، سرشار از سکوت‌هاست و شمردگی خاصی دارد. به‌علاوه، ضربی‌ها نیز، جز آنچه در نیمه‌ی دومِ قطعه‌ی «سه‌گاه» اجرا شده است، همه بسیار سنگین هستند. با وجود این یکپارچگیِ کلی اثر در حالات اجرایی و روند قطعات، اجرای «سه‌گاه» پس از «شور» و «افشاری» موجب ایجاد تضاد خاصی در فضای صوتی قطعه‌ی سوم به نسبت دو قطعه‌ی اول ایجاد کرده است.

راویِ تک‌گوی این اثر، ویلن، غالباً جملات موسیقایی‌اش را نیز تک‌صدایی روایت می‌کند و تنها در بعضی لحظات نقش واخوان توسط منطقه‌ی صوتی بم و یا پیتزیکاتوها ایفا می‌شود. منظمی، معمولاً، در طی اجرای جملاتِ مختلف به یک عبارت مشخص بازمی‌گردد و هر از چند گاهی نیز آلتراسیون‌هایی را اجرا می‌کند. با وجود این آلتراسیون‌ها و جز لحظاتی در «شور» که فضایی شبیه به دشتی ساخته‌ می‌شود، موسیقی او از مایه‌ی مادر خارج نشده و همان یکپارچگیِ کلی را حفظ می‌کند.

در توضیحات این اثر اشاره‌ای به تاریخ و نحوه‌ی ضبط این اثر نشده است.

در پایان می‌توانید بخشی از "سه‌گاه" را بشنوید.