بزرگداشت پرویز تناولی

آهنگ‌سازان: کریستف رضاعی، پیمان یزدانیان و مازیار یونسی
 ارکستر سمفونیک ایران و اتریش (آیسو)
رهبرارکستر: مازیار یونسی
نوازنده‌ی نی در قطعه‌ی آفرینش: پاشا هنجنی

ناشر: تهران، هرمس
مدیرمسئول: رامین صدیقی

مهندس صدا و تدوین: حامی حقیقی
ضبط: استودیو شهر صدای پارسیان 

صاحب‌امتیاز و سرمایه‌گذار: بنیاد موسیقی پری صفا
تهیه‌کننده: رامین صدیقی 

تاریخ ضبط: ۱۳۹۹

مدت زمان آلبوم: ۵۸ دقیقه

در اینجا، برخوردِ کریستف رضاعی، مازیار یونسی و پیمان یزدانیان پیش از آن‌که به‌ سبب موسیقی باشد از برای ستایش است؛ چراکه اثرِ پیشِ رو آلبومی است در مدحِ پرویز تناولی و، دقیق‌تر، برای روایتِ مجموعه‌ی شیر‌های تناولی.

حضور سه آهنگ‌ساز طبعاً سه روایت و رفتارِ موسیقاییِ متفاوت می‌آفریند؛ اما شیوه‌ی چیدمانِ قطعات به‌گونه‌ای پیونددهنده‌ی تمامی‌ این‌هاست. موسیقی از ”آفرینش، سوئیت برای ارکستر“ ساخته‌ی رضاعی آغاز می‌شود و رضاعی، با انگاره‌هایی کوتاه و ریتم‌های آکسان‌دار (به‌طور دقیق در موومان دوم)، فضایی خلوت می‌آفریند. خطِ اصلی موسیقی را هم رضاعی سپرده به سازهای بادی و البته نی، که در لابه‌لای موسیقی حضوری کوتاه اما تاثیرگذار دارد، به‌اندازه‌ی دمیدنِ روحی شرقی در اثر.
این روند آفرینش با ”ارژن، سوئیت برای ارکستر“ ساخته‌ی یونسی می‌رسد به روایتِ شیر‌ها. رفتارِ موسیقایی یونسی در بسط و گسترشِ انگاره‌ها، جمله‌بندی‌ها و نحوه‌ی به‌کارگیریِ ارکستر در چارچوبِ دوره‌ی کلاسیکِ موسیقیِ غربی جای می‌گیرد. در این بستر، یونسی موسیقی‌ای می‌آفریند، که گاه هیبتِ شیرها را تصویر می‌کند و گاه به آرامیِ دشتِ ارژن دیده می‌گشاید.

”سمفونی شماره‌ ۱، روایت شیرها در چهار موومان“ متعلق است به یزدانیان که این روایتِ خالق و مخلوق را به پایان می‌برد. شیوه‌ی ارکستراسیون، رفتارِ ملودیک و رنگ‌آمیزی صوتی همگی وجه آهنگسازانه‌ی یزدانیان را یادآور می‌شوند که بیشتر در موسیقی فیلم از او شنیده‌ایم.

همان‌طور که از نامِ آلبوم برمی‌آید، اثر جزوِ مجموعه‌ای برای بزرگذاشت پرویز تناولی است که به همراه یک فیلمِ مستند در نمایشگاهِ آثارِ تناولی در موزه‌ هنرهای معاصر به اجرا در‌آمده بود و اکنون در قالب آلبوم عرضه شده‌ است. هرمس تجربه‌‌هایی از این دست، حضور چندین هنرمند در یک اثر با هدفی مشترک، را قبل‌تر هم در داشته است، چه در قالب کنسرت و چه مانندِ اثرِ پیشِ رو در قالب آلبوم و این نکته عیان می‌کند که این نشر، در آستانه‌ی بیست‌ویک سالگی، همچنان به چنین تجربه‌هایی علاقه‌مند است.

در پایان می‌توانید بخشی از ”رقص تندیس‌ها“ را بشنوید.