در آینه

آهنگساز، تنظیم‌کننده، بربت: حسین بهروزی‌نیا
خواننده: اشکان کمانگری
تار: حمید بهروزی‌نیا
کمانچه: مسلم علیپور
سنتور: سعید مهرپیما
تنبک و سازهای کوبه‌ای: بهنام معصومی
نی: مصطفی موسوی
دف: نگار اعزازی

استودیو: گلها، پژواک
صدابردار: محراب اللهیاری
میکس و مسترینگ: کامیار باتمانی

ناشر: مرکز موسیقی حوزه هنری
تهیه‌کننده: حسین بهروزی‌نیا

تاریخ ضبط: ۱۳۹۷
تاریخ انتشار: ۱۳۹۹

«در آینه» یک مجلس موسیقی دستگاهی در ابوعطا، با سبک و سیاق آلبوم‌های موسیقی ایرانیِ پس از انقلاب ۵۷، است که غالباً به صورت همراهی گروه سازی با آواز اجرا شده است. حسین بهروزی‌نیا (مؤلف) و اشکان کمانگری (خواننده)، در توضیحات‌شان درباره‌ی این آلبوم، به «رنگ و بوی امروزی»، «فضاهای نو» و در عین حال، گرایش به اصالت‌ اشاره کرده‌اند. شاید بتوان این اصالت را در همین نوع چیدمان قطعات، حرکت در بستر موسیقی دستگاهی و بافت اونیسُنِ موسیقی دید و «فضاهای نوی» آن را، برای مثال، در اجرای چهارپاره‌ی معروف ابوعطا، با کلامی غیر از آنچه رایج است، و با همراهی ریتمِ تغییر‌یافته‌ی گروه‌ِ سازی شنید.

هرچند محور اصلی اثر گروه‌نوازی است، در لحظاتی هر چند کوتاه، به هر کدام از سازهای ملودیک نیز مجال تک‌نوازی داده شده است. مثلاً در قطعه‌ی اول، تار نقشی چون رابط ایفا می‌کند. در قطعه‌ی «حجاز و ارکستر»، عود در فضای اندک متفاوتی نسبت به روند آلبوم تک‌نوازی می‌کند و قطعه‌ی ماقبل آخر نیز به سنتور اختصاص یافته است. به‌علاوه، با وجود خط ملودیِ هم‌صدایی که توسط گروه سازی اجرا می‌شود،‌ لحظاتی نیز هستند که دو ساز کششی این آلبوم، نی و کمانچه، از بافت جدا شده و خطی دیگر را اجرا می‌کنند.

تکرار از عناصر اصلی موسیقی بهروزی‌نیا در این آلبوم است. در سراسر آلبوم، حتی لحظاتی که خواننده جملاتی آوازی (بدون متر معین) را می‌خواند،‌ در پس زمینه، یک عبارتِ مشخص توسط گروه سازی تکرار می‌شود و سپس با تکرار همین عبارت و گسترش ذره‌ذره‌‌ایِ آن،‌ جمله‌ی جدیدی شکل می‌گیرد. این عنصر در تصنیف نهایی آلبوم، « ای دوست»، بیش از هر جای دیگری حضور دارد و شنیده می‌شود.

در پایان می‌توانید بخشی از «در آینه» را بشنوید.