عشق است و پیداست

آهنگ‌ساز، کلارینت و آواز: سیامک جهانگیری
سازهای کوبه‌ای: بهزاد میرزایی
اشعار: هوشنگ ابتهاج 

ناشر: تهران، مؤسسه‌ی فرهنگی-هنری ماهور
مدیرمسئول: سید محمد موسوی 

تاریخ ضبط: ۱۳۹۹
تاریخ انتشار: ۱۳۹۹ 

زمان کلی آلبوم: ۳۵:۴۵

جایی میانِ تاریخی گمشده در گذشته و روایتی به‌ تبعِ موسیقیِ دستگاهیِ امروز، «عشق است و پیداست» به دنبالِ نقطه‌ای برای ایستادن می‌گردد. سیامک جهانگیری توشه‌ی سفر را مهیا کرده، تکیه می‌کند بر کوله‌باری که، پیش از این، در طولِ سال‌‌ها جمع کرده و بعد، خلق می‌کند و می‌نوازد؛ آن هم در ادامه‌ی راهی که کمی قبل‌تر در پیش گرفته بود. مسیر از این قرار است: کلارینت به قاعده‌ی موسیقی دستگاهی.

خبر از ساز دیگری جز کلارینت نیست، هرچند در تصانیف و قطعاتِ ضربی سازهای کوبه‌ای به همراهی می‌آیند. اثر دو روی جهانگیری را نشان می‌دهد، اولی جنبه‌ی نوازندگی‌اش و دومی روی آهنگ‌سازانه‌اش را، که به‌ویژه در تصانیف خودنمایی می‌کند. تجربه‌ی سال‌های ردیف‌نوازی و اندوختن در بستر موسیقی دستگاهی را هم اگر به آن اضافه کنید، به رفتارِ موسیقاییِ جهانگیری می‌رسید، که از جمله‌بندی‌ها تا شیوه‌هایی که گاه در نواختن به‌کار می‌گیرد و -البته- نحوه‌ی آهنگ‌سازی نمایان است؛ در کارگانی شاملِ مقدمه، سازوآواز، چهارمضراب و تصنیف‌ها.

آنچه اثر را از باقیِ آثارِ جهانگیری متمایز می‌کند این است که او این‌بار نه فقط در مقامِ آهنگ‌ساز و نوازنده، بلکه در مقامِ خواننده هم در آلبوم ظاهر شده‌ است. البته، براساسِ آنچه نوشته‌ی جهانگیری در دفترچه‌ی اثر به دست می‌دهد، هدف نه خوانندگی که «ارائه‌ی موسیقی درون شعر» بوده است.

سیامک جهانگیری، به‌خصوص از سال ۱۳۹۶ به بعد، هر ساله چندین آلبوم و اخیراً کتاب (به همراه سی‌دی) روانه‌ی بازار کرده، که بیشترشان هم توسط مؤسسه‌ی ماهور منتشر شده‌اند.

در پایان می‌توانید بخشی از تصنیف ”عشق است و پیداست“ را بشنوید.