هجار

تار، بم‌تار: آرش بدیعی
پیانو: نیما کاظمی، کیان کاظمی
ویولن: شاهرخ صدقیانی
ویولنسل: آتنا اشتیاقی، آناهیتا ایزدی پارسا
کنترباس: فرشید پاتینیان
بندیر: امیر صفرپور

ناشر: تهران، مرکز موسیقی رها
مدیر مسئول: نوش‌آذر سعیدی
تاریخ انتشار: تابستان ۱۳۹۸

آلبوم حاوی ده‌ قطعه‌ی سازی است که مدت‌زمان هرکدام به‌طور متوسط سه دقیقه است. تار در تمامی آنها (به غیر از قطعه‌ی آخر که برای پیانو و ویولونسل است) نقش محوری دارد و در درجه‌ی بعد پیانو است که در تمامی قطعات حضورش دائمی است. موسیقی آلبوم درهایش را برای الهام‌گیری از سبک‌های مختلف کاملاً باز گذاشته است. به‌سختی می‌توانیم قطعه‌ای را در سبک مشخصی بدانیم. تمامی الهامات در هرقطعه با هم به صورت مخلوط به شنونده ارائه می‌شود. قطعات عموماً به صورت سه‌نوازی تار، پیانو و یک ساز بم (ویولنسل، بم‌تار یا عود) هستند هرچند که در قطعاتی تعداد سازها بیشتر می‌شود و ممکن است ویولن و بندیر نیز به جمع سازها اضافه شود. شاید گمان کنیم حضور تار باعث شده باشد آلبومی بشنویم با حضور ملودی‌های ایرانی به همراهی ویولن، پیانو و ویولنسل اما ملودی‌های ایرانی حضور کم‌رنگی دارند و شیوه‌ی نوازندگی تار عنصر ایرانی پررنگ‌تری نسبت به ملودی‌ها است. متن دفترچه به قلم آرش بدیعی شاید رویکرد آلبوم را روشن‌تر کند: «این مجموعه با بهره‌جویی از عوامل شنیداری، عواطف و احساسات، خاطرات و تصاویر گذشته، تلفیق و استفاده از المان های مختلف، تلاشیست برای تولید موسیقی ای نه پیچیده و نه ساده با استفاده از لحنی شخصی». به‌این‌ترتیب به‌نظرمی‌رسد آلبوم به بهانه‌ی شخصی‌بودن لحن خود را مجاز به ترکیب عناصری از سبک‌های مختلف و ارائه‌ی موسیقی دل‌بخواهش دیده است.

«مرکز موسیقی رها» وابسته به مؤسسه‌ی فرهنگی هنری «رهگذر هفت اقلیم» است که علاوه بر نشر در حوزه‌ی پخش آلبوم‌ها نیز فعالیت می‌کند.

در پایان می‌توانید بخشی از «نقش سبز» را بشنوید.