ماهرو

آهنگ‌ساز، کمانچه، کمانچه آلتو: فرزان پورعارف
خواننده: مجید حسین‌خانی
عود: صابر سوری
نی: مرتضی صنایعی
تار: هومن قنبری، مسعود آزین
بم‌تار: مسعود آزین
سنتور: علی عابدین
دف و دایره: فرهاد احمدی
تمبک: نیلوفر محسنی

صدابردار: رضا اسدپور، حمید عسگری
ناظر بر ضبط و میکس: فرزان پورعارف
میکس و مسترینگ: امید اصغری (استودیو پاپ)

ناشر: تهران، پرده هنر موسیقی
مدیر مسئول: امیرعباس ستایشگر
تاریخ انتشار: تابستان ۱۳۹۸
تاریخ ضبط: ۱۳۹۵ و ۱۳۹۶

آلبوم حاوی سه تصنیف، سه قطعه‌ی سازی و دو ساز و آواز در دستگاه همایون است. طول زمانی قطعات (به‌جز یک ساز و آواز) از چهار دقیقه تجاوز نمی‌کند. اهمیت حفظ متوسط طول زمانی به‌قدری است که مقدمه‌ی سازی تصنیف پایانی از خود تصنیف به‌صورت جدا ترک‌بندی شده. تندای پایین، رنگ صوتی گروه و شیوه‌ی پردازش ملودی در قطعه‌ی اول، آثار تولید شده در دهه‌ی ۱۳۶۰ را به‌خاطر می‌آورد. علاقه‌ به رنگ صوتی «گروه شیدا و عارف» و شیوه‌ی آهنگ‌سازی‌های پرویز مشکاتیان و محمدعلی کیانی‌نژاد نه‌تنها در این قطعه بلکه در کل آلبوم به‌طرق مختلف خود را نشان می‌دهد. با این‌حال کوشش برای آزمون تنظیم‌های کنترپوانی ـ که بیش‌ازهمه در قطعه‌ی اول خود را نشان می‌دهد ـ و همچنین کروماتیک‌کردن تکه‌ای کوچک از ملودی ـ که برای لحظاتی کوتاه فضای مدال اصلی را می‌شکند ـ احتمالاً راه‌حل‌هایی برای فاصله‌گرفتن از آن علاقه‌مندی‌هاست.

دفترچه‌ی آلبوم به‌قلم فرزان پورعارف نیز در اثر خود «کم‌وبیش شالوده‌شکنی‌هایی در فرم موسیقی کلاسیک ایرانی» را می‌بیند درعین‌اینکه «تعاملی غیرقابل‌انکار با محتوای موسیقی دستگاهی دارد». با جمع‌بندی ارجاعات درون موسیقی با متن دفترچه به‌نظر می‌رسد آلبوم کلاسیک‌بودن و «شالوده‌شکنی‌ها» را در نسبت با موسیقی دهه‌ی ۱۳۶۰ در نظر می‌گیرد. فرزان پورعارف از شاگردان کمانچه‌ی اردشیر کامکار است و محمدعلی کیانی‌نژاد را نیز در دفترچه‌ی آلبوم جزو استادان خود معرفی می‌کند.

در پایان می‌توانید بخشی از «تصنیف اوج آرزو» را بشنوید.