مزامیر

سنتور: علی بهرامی‌فرد
دوتار: مرتضی گودرزی

صدابردار: فرزاد فضلی، استودیو درنگ
میکس و تهیه‌ی نسخه‌ی نهایی: ارژنگ سیفی‌زاده، علی بهرامی‌فرد

ناشر: مؤسسه فرهنگی-هنری ماهور
مدیر مسئول: محمد موسوی

تاریخ ضبط: ۱۳۹۹
تاریخ انتشار: ۱۳۹۹

«مزامیر» همراهی دو ساز از دو نظام موسیقایی مختلف در بستری مشترک است. این اثر یازده قطعه دارد؛ تعدادی از این قطعات بر اساس آهنگ‌های رایج موسیقی شمال خراسان‌اند، که مجموعه‌ی آنان در دو قطعه‌ی پنجم و یازدهم نواخته شده است و تعدادی ساخته‌ی بهرامی‌فرد هستند. مابقی تک‌نوازی‌ها و دونوازی‌های سنتورِ دو کوک و دوتار معاصرند و تنها قطعه‌ی با کلام این اثر «دیگر نمی‌توانم» است.

زبانِ مشترک دو ساز ویژگی‌های کلی و ساختارهای مشابه دو موسیقی است، با این وجود، می‌توان گفت آلبوم بر مرز موسیقی شهری/معاصرِ ایرانی حرکت می‌کند و، در طی آن، هم‌گویی‌ای توسط دوتار و سنتور شکل می‌گیرد.

با وجود بافت تک‌صدای تعدادی از قطعات، اثر با شکل‌گیری بافتی هارمونیک محصولِ هم‌زمانی ریزهایی طولانی، که به زبان و امضای شخصی بهرامی‌فرد در موسیقی نزدیک است، شروع می‌شود. این بافت، درکنار واخوان‌ها و ملودی‌نوازی‌های دوتار و سوال‌ و جواب‌های میان هر دو ساز، ترکیب صوتی را به ارمغان آورده است که بهرامی‌فرد آن را «نامتعارف و نوین» خوانده است.
نکته‌ی جالب توجه دیگرِ این اثر برتری نیافتن هیچ یک از دو سازِ سنتور و دوتار بر یکدیگر است و «مزامیر»، در واقع، مکالمه‌ای است پایاپای از این دو ساز که با تغییرات دینامیکی، آرپژها و امکانات هارمونیکِ سنتور و سکوت‌ها و تک‌سیمه‌نوازی دوتار پیش می‌رود و، در عین حال، هر دو نوازنده جانب احتیاط را در به‌کارگیری‌شان نگه داشته‌اند.

در پایان می‌توانید قسمتی از «ققنوس» را بشنوید.