پروتیوا

آهنگساز، ویلن: آسو کهزادی
پیانو: بصیر فقیه نصیری
ویلنسل: آتنا اشتیاقی 

ضبط پیانو: رضا فرهادی، استودیو کرگدن
ضبط سازهای زهی: حامی حقیقی
میکس و مسترینگ: حامی حقیقی 

ناشر: نشر تلسک
مدیر هنری: ارژنگ آقاجری 

تاریخ انتشار: مهر ۱۳۹۹ 

آسو کهزادی را در چند سال اخیر با گشت‌وگذار ویلنش در خیابان‌های تهران شناخته‌ایم و اینک اولین آلبوم شخصی او با آثاری برای پیانو راهی بازار شده است. «پروتیوا» شاید حکایت قصه‌هایی است از کودکیِ آهنگساز و سپس، گشت‌وگذار او، این بار، در باغ پروتیوا و خاطراتش.

پیانو راوی اصلی این آلبوم است و ورود دیگر عناصر موسیقایی به عرصه‌ی اصلی تدریجی است. این راویِ اصلی با وجود عناصر ایرانی‌‌ که کهزادی به کار بسته است، ماهیت خود را به یک ساز ایرانیِ ردیف‌نواز تغییر نداده و، در عین حال، جملات موسیقایی نیز هنوز هویتی ایرانی دارند. در واقع، کهزادی در این آلبوم در نقش آهنگسازی است که، در عین بهره‌مندی از عناصر موسیقی‌ ملی‌اش، نه خود را گرفتار ساختارها و مرزهای سنتیِ آن کرده و نه تماماً تسلیم کارگانِ غربی پیانو شده است.

موسیقی کهزادی سیال است و حرکتی کمابیش کنترپوئنتیک دارد. قطعات گاه متریک می‌شوند و گاه فارغ از نظم زمان، گاه حرکتی یکپارچه دارند و گاه فرازوفرودهای‌شان شدت می‌گیرد. به‌علاوه، فضای موسیقی ایرانی (به‌خصوص دستگاه نوا) که در قطعات ابتدایی پررنگ‌ است، رفته‌رفته تا جایی کم‌رنگ می‌شود که سازهای غربیِ دیگری چون ویلن و سپس ویلنسل وارد بافت موسیقایی می‌شوند و سپس در «نوان»، با استفاده از تکنیک‌های معاصر پیانو، رنگ صوتی شبیه به هارپسیکورد شده و حتی سایه‌هایی از موسیقی باروک را می‌شنویم.

این‌ها همه‌ی عناصری نیستند که کهزادی در بسط موسیقی‌اش به کار بسته است. او از افزودن لایه‌هایی دیگر، هر چند بیگانه، واهمه‌ای ندارد و همان‌طور که در قطعه‌ی نخستین، قسمت‌هایی از نسخ اصل دو تصنیف قاجاری را به همراهی پیانو در می‌آورد،‌ در آخرین قطعات نیز اصوات انسانی و شهری و یک خط کوتاه آوازی را همراه موسیقی‌اش می‌کند؛ گویی، پس از آن سیرهای خیالی در گذشته، زمان به حال برگشته است.

در پایان می‌توانید بخشی از «نوایی» را بشنوید.