شمسِ جان

موسیقی: عماد توحیدی
آواز: داوود آزاد
راوی: عبدالجبار کاکایی 

صدابردار: آرش صفدری
استودیو: تاج
ناظر ضبط: وحید اختری 

ناشر: مرکز موسیقی حوزه هنری
تاریخ انتشار: اسفند ۹۸

این اثر حکایت اول، قصه‌ی پادشاه و کنیزک، از مثنوی معنویِ مولانا را در طی هشت قطعه که بر اساس تقسیم‌بندیِ موضوعی درون حکایت تفکیک شده‌اند، به تصویر می‌کشد. عماد توحیدی این حکایت را به دلیل تقدم آن برگزیده و معتقد است که: «اقبال هر اثر به حسن مطلع آن بستگی دارد». هر سه رأس این آلبوم در فعالیت‌های پیشین خود با آثار مولانا سروکار داشته‌‌اند.

در شمسِ جان، تحرک موسیقی و آواز در اختیار سیر قصه است. در طول اثر، موسیقی آزادانه در پس‌زمینه و با تاثیرگذاری بر جانِ کلام حرکت می‌کند و لایه‌های صوتیِ‌ متشکل از الگوهای تکرارشونده‌اش، که بخش اعظمی از آن را آواهای پس‌زمینه با تاثیرگذاری ویژه‌ی خود شکل داده‌اند، با یکدیگر درمی‌آمیزند، اما، زمانی که شعر به اوج معنایی خود می‌رسد، موسیقی از پسِ پرده خارج شده و آواز میدانِ روایت را از راوی می‌گیرد. به طور کلی، تکرار،‌ چه در عبارات ملودیک و ریتمیک و چه در تکنیک‌های آوازی چون تحریرها، ویژگی این آلبوم است.

فضای موسیقیِ متن اثر، از موسیقی دستگاهی و شهری ایران به دور است و تأکیدها و سرضرب‌های عبارات ریتمیک و فضای مدالِ آن، تا حدی، یادآور موسیقی خطه‌ي ترکیه‌اند. آواز اما به موسیقیِ رایج درون‌مرزی امروز ایران، که بر روی اشعارِ با مضامین مشابه با آثار مولوی نیز خوانده می‌شود، نزدیک‌تر است.

هر چند، توحیدی اطلاعاتی درباره‌ی سازبندی و نحوه‌ی اجرای موسیقی‌اش نداده است، ملودی‌پردازی سازی بادی چون کواله و در قطعاتی دیگر مانند بالابان‌، نوای محو سازی زهی چون کمانچه در پس‌زمینه، نقش کلیدی کوبه‌ای‌ها در پیشروی موسیقی، ورود عود از میانه‌های آلبوم، استفاده‌ از خودصداهای ملودیکی چون چایمز و افکت‌های صوتی و ریورب‌ها، همه، بر فضاسازی داستانی و تاریخی اثر، تاثیر به‌سزایی داشته‌اند.

در پایان بخشی از «لقا» را می‌شنوید.