شنیدیدار

آهنگ‌ساز، آواز، کلارینت، ساکسفون، پیانو، سینتی‌سایزر، سازهای الکترونیک: کورش بهراد
گیتار الکتریک، گیتار نایلون: مهراد بهراد
هارمونیکا، گیتار باس: رضا جعفری
کیبورد: طه هلیسایی
درامز: میلاد راستی
تار: مانی بهراد
ویولن: سپهر رجبی
ویولنسل: سعید مسیحیان

ضبط: استودیو شخصی کورش بهراد و استودیو بل تهران
میکس و مسترینگ: کورش بهراد
مشاور میکس: نجمه باوی

ناشر: اهواز، خانه خنیای دلشدگان
مدیر مسئول: جواد هرمزی‌نژاد
تاریخ انتشار: بهار ۱۳۹۷

دفترچه‌‌ی آلبوم آن را «حاصل تجربیات ۸ ساله‌ی [کورش بهراد] در حوزه‌ی موسیقی دراماتیک» می‌داند. این جمله تلویحاً ممکن است به معنای این باشد که قطعات آلبوم برای موسیقی تئاتر یا فیلم ساخته شده‌اند و نام آلبوم که ترکیب دو واژه‌ی شنیداری و دیداری است نیز به همین نکته اشاره می‌کند. با این حال مشخص نشده کدام قطعه متعلق به کدام فیلم یا تئاتر بوده است. به این ترتیب با آلبومی مواجه هستیم که مستقل در خودش معنا دارد و نمی‌خواهد دست‌چینی از تجربیات مؤلفش در زمینه‌ی موسیقی فیلم باشد.

قطعات در چهار دسته منظم شده‌اند. اولین قسمت با نام «رنگ باد» حاوی شش قطعه است که کلارینت در آنها نقشی محوری ایفا می‌کند. در این قسمت قطعه‌ای رنگ و بوی موسیقی جز دارد و قطعه‌ای دیگر به‌سان یک والس خود را به ما نشان می‌دهد. با این حال استفاده از زبان موسیقی‌های غیرکلاسیک غربی و ملودی‌هایی که در قطعات مختلف تکرار می‌شوند قطعات «رنگ باد» را به هم مرتبط می‌کنند. قسمت دوم با نام «رنگ آتش» و با سه قطعه رو به سوی موسیقی الکترونیک دارد. رنگ‌های صوتی تاریک، گیتار الکتریک و الگوهای ریتمیک برآمده از موسیقی ترنس از ویژگی‌های صوتی این قطعات‌اند.

قسمت سوم با نام «رنگ خاک» با نه قطعه کم و بیش فضای الکترونیک تاریک و تیره‌ی قبلی را ادامه می‌دهد با این تفاوت که گیتار الکتریک و ریتم‌های ترنس حذف می‌شوند و جایشان را آواز و ملودی‌های ایرانی می‌گیرند. قسمت آخر با نام «رنگ آب» چهار قطعه‌ی کوتاه را در خود دارد؛ دو قطعه‌ی اول برای پیانو نوشته شده‌اند و در دو قطعه‌ی بعدی ویولن و ویولنسل نیز به آن اضافه می‌شوند. زبان موسیقی این قسمت برآمده از موسیقی کلاسیک غربی است.

در پایان می‌توانید بخشی از «سفر ساکن» از مجموعه‌ی «رنگ باد» را بشنوید.