یادرفتگی

آکاردئون: مهرداد مهدی
پیانو: سروش صادقی
ویلن: علیرضا چهره‌قانی
کنترباس: محمدرضا جبار
گیتارالکتریک: فرزان فلکدهی 

ضبط: حامی حقیقی، امید اصغری
میکس و مسترینگ: حامی حقیقی 

ناشر: تهران، رهگذر هفت اقلیم
مدیرمسئول:‌ نوش‌آذر سعیدی 

تاریخ انتشار: آذر ۱۳۹۸

کوئینتت تهران -متشکل از پیانو، آکاردئون، ویلن، کنترباس و گیتارالکتریک- در اولین آلبومش به سراغ اجرایِ آثارِ آهنگ‌سازی رفته است که به‌خاطر نوآوری در موسیقی تانگو شناخته می‌شود. کسی که به‌خاطر همین نوآوری زمانی نمی‌توانست به‌راحتی در خیابان‌های شهرش، بو‌‌ئنوس آیرس، راه برود.چرا که، آستور پیاتزولا سنت‌های موسیقی تانگو را در قطعاتش دنبال نمی‌کرد.

یادرفتگی اجرای نُه قطعه از قطعات پیاتزولا است. آنچه در آثارِ پیاتزولا نوآوری خوانده می‌شود به‌کارگیریِ مؤلفه‌های جَز تا کلاسیک و حتی گاهی راک در موسیقی تانگو است. همین‌طور تکنیک‌های سازی به‌خصوص برای سازهای زهی و آکاردئون سمت و سوی معاصر دارند.

در موسیقی تانگو، آکاردئون نقش مهمی دارد؛ سازی که نه‌تنها اجرایِ خطِ اصلیِ ملودی بر عهده‌ی اوست، بلکه مسبب آن شور و هیجانی است که از ویژگی‌های موسیقیِ تانگو به‌شمار می‌رود. به این شور و هیجان، چیره‌دستیِ نوازنده را هم اضافه کنید. در آثار پیاتزولا، نوازنده‌ی آکاردئون در نقش یک ویرتئوز ظاهر می‌شود.

کوئینتت تهران، در سال ۱۳۹۵ و به سرپرستی علیرضا چهره‌قانی، با هدف پرداختن به آثار پیاتزولا شکل گرفت. در جریان موسیقیِ امروزِ ایران، اجراهایی در قالب کوئینتت را کمتر شنیده‌ایم و نوازندگانِ ایرانی بیشتر به تریو و یا کوارتت توجه نشان داده‌اند. همچنین،‌ نواختن آثار پیاتزولا را، نه در قالب آلبوم، بلکه بیشتر در اجراهای صحنه‌ای شنیده شده‌اند. تشکیل یک کوئینتت و، همچنین، تمرکز بر آثار پیاتزولا از نکات قابل توجه است.

در میان آثاری که مؤسسه‌ی رهگذر هفت اقلیم تولید کرده است، چند ویژگی به‌چشم می‌خورد. این مؤسسه کوشیده است به آلبوم‌هایی با ایده‌های نو، فرصتی برای دیده شدن بدهد و، همچنین، با اینکه در سبک‌های مختلف دست به انتشار آلبوم زده است، توجه بیشتری به موسیقی معاصر و البته موسیقی جَز نشان می‌دهد.

در پایان می‌توانید بخشی از قطعه‌ی «خداحافظ اونینو» را بشنوید.