ضربی‌خوانی‌های حسین تهرانی

گردآوری و متن: محمدرضا شرایلی
آواز و تمبک: حسین تهرانی
سه‌تار: ابوالحسن صبا
ویولن: ابوالحسن صبا، علی تجویدی، مهدی خالدی
سنتور: قباد ظفر
پیانو: مرتضی محجوبی
تار: لطف‌الله مجد

ناشر: تهران، ماهور
تاریخ انتشار: زمستان ۱۳۹۷

آلبوم حاوی یازده قطعه از آواز و تمبک حسین تهرانی (۱۲۹۱-۱۳۵۲) است. به غیر از یکی از آنها که بر روی صفحه‌ی گرامافن ۷۸دور ضبط شده بقیه آنها از ضبط‌های خصوصی سال‌های ۱۳۳۰ تا ۱۳۵۰ است. در دفترچه بداهگی، موزون و باکلام بودن از ویژگی‌های «ضربی‌خوانی» دانسته می‌شود. با این حال سه ضبط در آلبوم نیز وجود دارند که آواز با ریتم آزاد تهرانی پیش از آغاز ضربی می‌آید. حضور سه‌تار ابوالحسن صبا در یک قطعه و ویولن او در پنج قطعه، با توجه به وجود ضبط‌های کم‌تعداد از ساز او وجهه‌ی دیگر آلبوم را نشان می‌دهد.

حسین تهرانی جایگاهی اسطوره‌ای در تمبک‌نوازی ایران دارد. تلاش‌های او برای تعریف نوازنده‌ی تمبک به مثابه یک نوازنده‌ی ویرتئوز (نوازنده‌ای که به تمامی تکنیک‌های ساز خود مسلط است) مقارن می‌شود با دوره‌ای که مفهوم «هنرمند» در ایران کم‌کم در حال شکل‌گیری است. از سویی دیگر او با مراکز آموزشی و محافل نوین موسیقی (همچون مدرسه‌ موسیقی، هنرستان و انجمن‌ها) ارتباط داشت. همین دو عامل کافی بود تا او نوازنده و هنرمندی شود هم‌جهت با زمانه‌ی خود و مناسب برای الگوی نوازندگی قرار گرفتن و اسطوره شدن. به تمامی آنها می‌توان اهمیت حضور اجراهای او در رادیو (رسانه‌ای تازه تأسیس در زمان خود) را اضافه کرد.

ماهور آلبوم‌های خود را در مجموعه‌هایی با عنوان‌های «موسیقی کلاسیک ایرانی»، «موسیقی نواحی ایرانی»، «موسیقی (به سبک) کلاسیک غربی»، «آثار آموزشی» و غیره منتشر می‌کند. آلبوم‌های ضبط‌شناسی این ناشر نیز عمدتاً در زیر مجموعه‌ی «موسیقی کلاسیک ایرانی» انتشار می‌یابند. عمده‌ی آنها ضبط‌های اواخر دوره‌ی قاجار هستند که به همراه پالایش‌های صوتی و متن دفترچه منتشر می‌شوند.

در پایان می‌توانید بخشی از «ضربی شور» را بشنوید.