ژین

عود، تدوین قطعه‌ها: کسری سپندار
تنبک و سازهای کوبه‌ای: ماهور زمانه‌پور
دف: کاوه سپندار

صدابرداران: حامی حقیقی، فرزاد آجری
میکس و مسترینگ: حامی حقیقی
ناظر ضبط: کاوه سپندار، کسری سپدار

ناشر: تهران، نیست‌وش آوا
مدیر مسئول: علی شمس
تاریخ انتشار: پاییز ۱۳۹۸

آلبوم حاوی ۸ تصنیف کُردی و ۲ تکنوازی عود است. تصانیف،َ تماماً سازی (بدون خواننده)، با عود و سازهای کوبه‌ای اجرا شده‌اند. قطعات به‌طورکلی به دو قسمت قابل تقسیم‌اند. شش قطعه‌ی اول (به‌غیر از قطعه‌ی دوم) از فواصل موسیقایی مشابه «اصفهان»^۱ استفاده می‌کند. قطعه‌ی هفتم تک‌نوازی ریتم آزاد عود است که «اصفهان وصل به ماهور» نام دارد و شنونده را برای آمدن قسمت دوم ـ که شامل سه ‌قطعه در فواصل مشابه ماهور است ـ آماده می‌کند. با اینکه دفترچه مدها را با نام‌ دستگاه‌های ایرانی توصیف کرده است اما شیوه‌ی پردازش ملودی در دو تک‌نوازی ریتم آزاد الزاماً تداعی‌گر دستگاه‌ها نیست و شاخصه‌هایی از مد‌های کُردی و همچنین مقام‌های ترکی-عربی را نیز بروز می‌دهد. همچنین سبک نوازندگی عود نیز بارقه‌هایی روشن از سبک‌های ترکی-عربی را در خود دارد.

کسری سپندار در دفترچه‌ی اثر این قطعات ـ که به‌گفته‌ی خود او «پیشتر توسط موسیقیدان ها و خواننده های برجسته کرد اجرا شده است» ـ را تداعی‌گر «خاطرات کودکی» و «ذهنیت دوره ای از زندگی» خود می‌داند و این‌گونه معیار انتخاب قطعات را برای مخاطب شرح می‌دهد. در ادامه او توضیح می‌دهد که کوشیده به «اصل ملودی ‌ها وفادار باشد» و «ملودی‌ ها با همان ساختار اصلی و بدون تغییرات ملودیک اجرا شود». این وفاداری باعث می‌شود موسیقی برای ایجاد تفاوت با اجراهای پیشین از سازهای کوبه‌ای متنوع (بندیر، تمبک و دف) استفاده کند و یا با اضافه‌کردن عود دوم بافت تک‌نوازانه‌ی قطعات را در لحظاتی محدود بشکند.

هر سه‌نوازنده‌ی آلبوم در سنندج متولد شده‌اند و از کودکی در همان‌جا موسیقی را با سازهای غیرکُردی آغاز کرده‌اند. مطابق دفترچه‌ کسری سپندار از کودکی سه‌تار می‌نواخته و در کنار آن «بدون داشتن استاد» دیوان، تار و عود را نیز فراگرفته است.

در پایان می‌توانید بخشی از «له‌یلی گیان» را بشنوید.