پایی در آینده، پایی در حال، ما را از گذشته رهایی نیست. مهران روحانی بیآنکه برای ساختن احتیاج داشته باشد به وام گرفتن(حتی اگر اولین اثرش را که در ۱۳۵۳ با وامی از در قفس ابوالحسن صبا نوشتهباشد) در اولین قطعهی این آلبوم از این وام گرفتگی بستری رنگارنگ میگسترد و ثابت میکند که ذهن سازنده برای پیشبردن، متحول کردن و استنتاج از مایهی اصلی چه مایه میتواند متمرکز، داستانگو و غیرقابل پیشبینی باشد.
سوییت خانوادگی دومین اثر این مجموعه که بخش اوّلش به همسر آهنگساز تقدیم شده، به سیاق رمانسهای عاشقانه آغاز میشود و در ادامه به مارشی مقتدر میانجامد. رمانسی که در فا مینور آغاز میشود و از گذشتهای روحبخش و عمیقا تاثیرگذار به عبوری پیروزمندانه از عشق میانجامد، به اوج ضربهواری میرسد و دوباره به رمانس رجعت میکند. گویی شخصیت سوژهی آهنگساز به رشدی فراتر از عاشق نایل میشود.
قسمت دوم سوییت خانوادگی به دختر تقدیم شده است. او باید کودکی پر شر و شور و غافلگیر کننده بوده باشد، اگر شروع بخش دوم را به کودکی او اختصاص دهیم. قطعه در گسترش دوم تم پر حرکت را به اصرار و تثبیت میرساند و یکباره آرام میشود، به فکر میرود و نگاه میکند. تم دوم تهمایهای تغزلی دارد و هرچند ساده و سهلالوصول مینماید، چون کارهای دیگر روحانی از آرایش و گسترش بسیار هنرمندانهای بهره میبرد. این قسمت از قطعه هم به تاکید و اصرار پایان میپذیرد. با بازگشت به قسمت «آ» دوباره این سوال در ذهن شنونده شکل میگیرد که آیا این نظرگاه آهنگساز است که شخصیت را در قالب اولیه میبیند یا واقعاً این روندی دایرهوار است؟ هرچند کوتاه اما انتهای مقتدری دارد همچنان بر اصرار و تاکید.
قسمت سوم سوییت که به پسر و نوازندهی آلبوم حاضر تقدیم شده به طور مشخص به بازیگوشیهای یک پسربچه میپردازد، اما قسمت سوم با فرمی دیگرگونه هر بار که به تم اصلی رجوع میکند حرکت دایرهوار روبه جلویی را به تصویر میکشد. و شاید که نوع تمرکز به بلوغ میرسد...
آیینهها شروعی دروازهوار به باغی شیشهایست که بیدرنگ به تکراری آرپژگونه و انعکاسوار منجر میشود، و چیزی نمیگذرد که لابیرنتی خیالانگیز را در مقابل ذهن شنونده مینشاند.
او ساخته است و استوار کرده است. روزی باشد که حرفش به میان خواهد بود به عنوان معدودِ کسان که به کار خویش به کار خویشتن مشغول بودهاند
برای خرید و دانلود آلبوم سه اثر برای پیانو به وبسایت بیپتونز مراجعه کنید.