هنرمند یا گروه راکِ مؤلف مشخصات روشنی دارد؛ خودش میسراید، میسازد، مینوازد و میخواند. الگویی که در موسیقی راک در ایران چندان متداول نیست.«خورشید سیاه» با همهی کاستیها وقوتهایش یک گروه راک مؤلف است و این مؤلف بودن در تاثیرگذاری آلبوم«دوگانه سوز» نمود روشنی دارد.
«دوگانه سوز» صمیمی و گرم است و صادقانه حرفش را میزند. شاید نوازندگان خیلی «تکنیکی» نداشته باشد و لیدگیتارش قدیمی و تکراری صدا بدهد ولی درعوض در رویکرد به آهنگسازی و انتخاب بافت مناسب برای بیانش موفق است. سرراست حرفش را میزند. حتی وقتی میخواهد با نوستالژی بازی گروههای هم نسلش شوخی کند برخوردی پارودیک-تراژیک میکند و آن قطعهی مشهور را اینگونه بازخوانی میکند: «میخوای بری کوه/ دیدار آهو / ولی کدوم کوه / کدوم آهو؟/ نه سبزه مونده، نه چشمه مونده/ یکی براشون لالایی خونده...».
چون در «خورشید سیاه» روال سرودن ترانه، ساختن موسیقی و... توسط گروه انجام میشود حداقل از منظر داشتن جهان بینی و البته تلفیق شعر و موسیقی از اغلب گروههای راک امروز، جلوتر است. خواننده و ترانهسرا یک نفر است، کسی که میداند در منطقهی سمیرم توله خرسها را چگونه سلاخی کردهاند، در کوبانی چند نفر کشته شدهاند، ریزگردها چگونه تاریخ خوزستان را عوض میکنند و... او میداند چه میخواهد و برای آنچه در گلو مانده شاعر استخدام نمیکند. در برخی قطعات لمحهای از تحریرهای موسیقی ردیفی در کلام خواننده شنیده میشود و همین نکته تأثیر واضحی در سنوریته گروه دارد.
«دوگانه سوز» در قیاس با آثار پیشین گروه خوب صدابرداری و میکس شده است. اجراها تمیزتر است و خواننده هم سعی کرده در قیاس با گذشته تکنیکیتر بخواند. واز همین نقطه کمی لطمه خورده است. گاهی که خواننده تمرکز میکند برای خواندن فواصلی که رعایت نکات تکنیکی مشکل میشود، درست میخواند اما آن حس و حال صادقانه و تاثیر گذار از دست میرود.
«دوگانه سوز» حس و حال درستی دارد. شاید چون گروه با هم رفیق هستند. و شاید چون دغدغههای اجتماعی مشترکی دارند و آنچه در متن جامعه جریان دارد را رصد میکنند و به آن واکنش نشان میدهند.
برای خرید و دانلود آلبوم دوگانه سوز به وبسایت بیپتونز مراجعه کنید.