امسال نوروز به‌رغم خواسته‌ی ما رسید، چه منتظرش بوده باشیم چه نه. چه آماده‌ی آمدنش بوده باشیم و چه نه. نو شدن خصیصه‌ی هستی است و مرگ بر نظاره‌ی گذشته اصرار دارد. نقد را اگر مترادف برخورد بگیریم، که سال‌هاست مرتجعان گرفته‌اند، سویِ بِه شدن و تغییر کارگاه هستی را به کورسوی خاموشی و فراموشی رانده‌ایم. که باشد آنکه بگوید از من بشنوید اما با من سخنی از گفته‌ام نگویید؟ یادمان باشد ما به عنوان شنونده حق داریم راجع به شنیده‌های‌مان نظر بدهیم، بگوییم چه می‌پسندیم و چه به گوش‌مان ناخوش آمده، چه نکته‌های پنهانی در شنیده‌ها یافته‌ایم وچگونه رمز زیبایی‌هایش را گشوده‌ایم. نویز بستری است برای ابراز نظر، دریچه‌ای است به برزن موسیقی تا پژواک نواخته‌ها شنیده شود، تا وقتی چیزی منتشر کردی، سکوتی که دیگر علامت رضا نیست و نشانه‌ی نادیده انگاشته شدن است گریبانت را نگیرد، حرفهای شفاهی-پنهانی به گوش‌ات نرسد و شب خواب از چشمانت نرباید، و صبح با دوستانی که گواه می‌گیری واگویه‌شان نکنی؛ راحت شوی، بگویی بروید بخوانید آشکار نوشته‌اند...
موسیقی ما امروز هرجا ایستاده باشد، در دو سوی موسیقی‌دان و منتقد نیاز به تمرین ارتقا دارد. سه زاویه‌ی ساختن و اجرا و انتقاد را نباید وانهاد و استقلال هر یک را نباید خدشه‌دار کرد. موسیقی وابسته همان‌قدر ناماناست که نقد وابسته. و نقد به توصیه همان‌قدر خنده‌آور است که تصنیف به وابستگی. همان‌طور که در آفرینش موسیقی ضعف و خطا هست در نقد هم ضعف و خطا هست و تحمل و مدارا برای ایجاد تعادل در این مثلث ناگزیر. هر کار- اثر تیری است از کمان رهیده، که گوش و هوش ما را نشانه کرده است. هدف که گوش ماست را دنبال کنید تا برسیم به آنکه اثر، دیگر چسبیده به و در تملک آفریننده نیست، اثر با دقتی نسبی به سوی نشانی پرتاب شده است و این گوش‌های داور ماست که نزدیکی تیر- اثر را به مرکز نشان، می‌بیند.
نویز امیدوار بوده بی‌پرده‌تر از این باشد اما برآیند نوشته‌های نویسندگان در توازنی با جامعه‌ی پدیدآورندگان خود را خوددارتر از انتظار تعریف کرده است.
هر اثری که مزین به نقدی با ادبیات معیار باشد می‌تواند مفتخر باشد که دیده شده است و چشمانی نگرانش بوده‌اند. حسرت بماند برای آنها که گاهی و گاه همواره پنجره را به برزن باز می‌کنند و دهان کوچه را پرصدا می‌کنند و تحمل شنیدن از هیچ عابری را ندارند.
نُویز از ابتدای سال ۱۳۹۸ تا پایان آن، ۱۳۴ آلبوم موسیقی را مُرور کرد. ۲۸ کنسرت موسیقی و ۱۶ کتاب چاپ‌شده در حوزه‌ی موسیقی را نیز از نظر گذراند. همچنین، مقالات تخصصی تألیفی یا ترجمه‌ای بسیار و بیش از ۱۲۰ معرفی آلبوم موسیقی را در وب‌سایت خود منتشر کرد.
گاه‌شمار چندرسانه‌ای موسیقی ایران با ادبیاتی متفاوت را به فهرست محتوای رسانه‌ای خود اضافه و در این راستا و تا این لحظه، بیش از ۱۰۰ ویدئو ساخته و منتشر کرده است.
در سال ۱۳۹۸ بیش از ۴۰.۰۰۰ مخاطب از وب‌سایت نُویز بازدید کردند که ۷۲۰۰ نفر از آنان مخاطب منحصربه‌فرد بوده‌اند. آنان به طور میانگین و روزانه ۲ دقیقه و ۱۴ ثانیه در این وب‌سایت به مطالعه پرداخته‌‌اند.
صفحه‌ی اینستاگرام نُویز تا پایان اسفندماه سال نودوهشت، ۱۱۶۰۰ دنبال‌کننده‌ی فعال دارد و تعداد پست‌های این صفحه در همین سال نیز به ۱۰۲۴ پُست رسیده‌اند.
نُویز یک رسانه‌ی مُستقل ناسود‌ده است که به نقد بی‌پرده، صریح و کارشناسانه‌ی موسیقی رسمیِ روز می‌پردازد، تا مخاطبان حرفهای دلگرم‌تر موسیقی را دنبال کنند، مخاطبان غیرحرفه‌ای، بر دانش و قوه‌ی تشخیص خود در حوزه‌ی موسیقی بیافزایند.
نُویز، محصول سه‌سال همکاری و فعالیت بی‌وقفه، مستمر و مداوم بیش از ۲۵ نفر از متخصصین حوزه‌ی مطبوعات، رسانه، فرهنگ و موسیقی است. از روز نخست هدفش این بوده که در حوزه‌ی تولید محتوای تخصصی موسیقی، پشتوانه‌ا‌ی قابل اتکا‌ء برای نقد، تحلیل و آگاهی‌رسانی بسازد؛ چرا که معتقد است نقد، مقاومت -دربرابر الگوها- است.
دبیران نُویز
علی صمدپور/ ارژنگ آقاجری
اسفندماه هزاروسیصدونودوهشت
نُویز، رسانه‌ی مُستقلِ مُرورِ موسیقی