بنا بر نوشتهی خالقان نوروز صبا این آلبوم اثری با محوریت آواز است. این نظرگاه و انگاره، تکیهگاه اصلی هویت و تمایز اثر است؛ تکیهگاهی که سبب میشود نام مهدی امامی در شناسنامه و مشخصات آلبوم، پررنگترین و مهمترین نام باشد. دیگر مولفهای که قرار بوده هویت اثر را بسازد، یعنی ارجاع و اشاره به گوشهی نوروز صبا، چندان نای هماوردی با تجلی نسبتاً برجستهی انگارهی نخست را ندارد: به خلاف آنچه مولفان گفتهاند، اثر چندان پررنگی از رد پای گوشهی ملودیک نوروز صبا در اثر شنیده نمیشود و گوشهی نوروز صبا نقش آن نخ تسبیح انسجامبخش یا تم تکرارشوندهی خلاقانهای را ندارد که در اثری اینچنینی از آن باید انتظار داشته باشیم. با اجرای گروهی این گوشه در نیمهی ابتدایی آلبوم، گویی مرگ این ایده پیش از بلوغش درمیرسد.
آواز مهدی امامی در این اثر در قیاس با آثار دیگرش، به واسطهی تلاش برای آوازمحور بودن اثر، گویی آزادی بیشتری دارد تا به ویژگیهای سبکیاش پایبند باشد؛ آوازی پرچنبوجوش و پویا. جنبوجوش آواز او در شکل و سرعت ریتمیک جملههای آوازی و دامنهی تغییرات فرز و گستردهی زیرایی نمود مییابد و البته تحریرهایی کمتعداد که با دقت و وسواس و گزیدگی در بافت جملات آوازی جاگذاری شدهاند.
آواز در این اثر چون راهنمایی است که مسیر پیشرو را به گروه مینمایاند. بارزترین جلوهی این ایده در ساز و آواز آغازین آلبوم هویداست؛ آنجا که سنتور درآمدی نسبتاً مفصل در همایون مینوازد و تقریباً به محض ورود نامنتظرهی آواز، مستقیماً به سمت چهارگاه هدایت میشود. در ادامه باز آواز است که به ناگاه دست همنواز را میگیرد و به همایون بازش میگرداند. این انگارهی جذاب اما چندان پر و بالی نمییابد؛ ایدهای که میتوانست به خلق اثری ناب منجر شود، و البته نباید فراموش کرد که پیگیری چنین ایدهای در تصنیف یا سایر گونههای اجرایی قاعدتاً دشوارتر و چالشبرانگیزتر هستند.
در مجموع، در این آلبوم با دو ایدهی محوری طرف هستیم؛ یکی هدایتگری و رهبری آواز در شئون مختلف پیشروی اثر، و دیگری تأکید و تکرارهای گونهگون گوشهی نوروز صبا، اما هیچیک از این دو ایده آنچنان که شایستهشان است گشوده و پرورده نمیشوند.
برای خرید و دانلود آلبوم نوروز صبا به وبسایت بیپتونز مراجعه کنید.