«نمک ۲» مانند آلبوم قبلی گروه آدمک، «نمک» کاری است در بازتولید موسیقی اقوام ایران برای کودکان، نیتی که به بار نمینشیند. ساده دیدن موسیقی آذری، گیلکی، بلوچی و ... در یک مجموعهی ۱۰ قطعهای تقلیل دادن فرهنگهای موسیقایی گسترده و پیچیدهای است به قطعات دو، سه دقیقهای. درحالی که این ترانهها منشأ کودکانه ندارند، و در این روایت هم محتوای عاشقانه یا جدی آنها سرجای خود باقی مانده است.
اگر بنا بود این ترانهها تاثیری بر کودکان بگذارند و جایگزینی برای موسیقیای باشند که از فرهنگهای مختلف به کودکانمان هجوم آوردهاند بهتر بود «نمک ۲» این دو ویژگی را داشته باشد؛ یکی سرخوشی، و دیگری اجرای موزیکال (گروهی، همزمان و غیر مترونومیک). «اُستیناتو» در این موسیقی کارکردی معکوس پیدا کرده است؛ جای آنکه تکرارها باعث شوند تا ملودی در ذهن باقی بماند بیشتر باعث انسجامی خشک و بیروح شده است. اگرموسیقی نواحی ایران را به انسانی تعبیر کنیم که لباسی رنگارنگ تن کرده و حرکات و شیطنتهایش قابل پیش بینی نیست؛ در «نمک ۲» و حتی «نمکِ» اول به معلمی جدی، عصا قورت داده با کت شلواری یک رنگ که کمی هم افسرده است، شباهت پیدا کرده است. به نظر میآید دوستان «آدمک» حداقل در این پروژه یک نکتهی مهم دربارهی متد اُرف شول-ورک را نادیده گرفتهاند: اینکه ریتم، فواصل و در نهایت بستر موسیقی بومی کشورهای اروپایی همانی است که از زمان کنستانتین تا امروز یعنی بیش از ۱۶ قرن بستر موسیقی کلاسیک اروپا بوده است. در صورتی که چنین نسبتی میان موسیقی نواحی مختلف ایران، موسیقی دستگاهی و موسیقی اروپایی صادق نیست.
در «نمک ۲» کودک، روایت دختری را که از چشمان خمارش اشک میبارد و پسری که با شیرین زبانی از راه به در شده را به زبان آذری میشنود، به گیلکی میشنود که کسی دلباخته «رعنا»ست ولی رعنا با «کرد آقا جان» نامزد کرده، از آن طرف هم گروهی خواننده دارند با تذکر اینکه وقت کار است گیاهی را از خاک بیرون میکشند و ... درست که این ترانهها جایگاه قابلتوجهی در موسیقی اقوام دارند ولی آیا با این پیرنگها مناسب کودکان هم هستند؟
برای خرید و دانلود آلبوم نمک ۲ به وبسایت بیپتونز مراجعه کنید.