با گذاشتن اولین قدم در «گمار»، درمییابیم که فضایش آشفته و غبارآلود و عبور از آن بهراستی دشوار است؛ چراکه تنها تقلای آهنگساز در راستای هدایت مخاطب در مسیر درک اثرش وصله پینه کردنِ محتویاتِ قطعات با تداعیها و تکرارهاست. راه در این گمار گم است و نقشهی راهنمای آن نیز، با توجیههای بیپشتوانه و ادعاهایی تهی و بیاساس، چندان کمککننده نیست.
توجیه فقدان فرم با «بیان احساسات به گونهای طبیعی» و مشترک بودنِ نوازندهی سهچهارم سازها و، در نتیجه، روی هم قرار دادنِ خطوط صوتیِ ازپیش و جداگانه ضبط شده در مرحلهی «میکس» و «مَستِر» با «نوشتن قطعاتی آزاد برای این گروه سازی و نه ساخت کوارتت زهی بهعنوان یک فرم موسیقایی».
تمامی قطعات این مجموعه، کموبیش، همجریاناند و این روندِ مشترک را طی میکنند: معرفی ایدهی نخست با استفادهی حداقلی از امکانات آهنگسازی؛ سکوتی مطلق و کوتاه در ازای استفاده از پُل (Transition)؛ معرفی ایدهی بعدی؛ تکرار این سیر (گاه بیش از یک دفعه در طول یک قطعه)، که اساساً از وجود هرگونهای از بسط و گسترش محروم است؛ و، در آخر، گذاشتنِ «دولاخط» پایان مدتها پس از آنوقت که باید.
در این میان از برخی ویژگیهای موسیقی معاصر (همچون فواصل کروماتیک) استفادهای نهچندان بهجا صورت میگیرد. این درحالی است که محدودیت بهکارگیری عناصر ابتدایی ملودیک، ریتمیک و تکنیکهای سازی، که حتا همین سطح از آنها نیز بهوضوح از توان اجراییِ نوازندهی ویلنسل خارج است، به نحوی است که تکرارشان در میزانِ دانش موسیقایی خالق اثر شک و شبهه ایجاد میکند. خاتمه دادن به "غبار" با روش کهنهی «چرخاندنِ تدریجیِ پیجِ تنظیمِ صدا»، مُهر تاییدی است بر این امر.
"نوبهار" و "در آغوش باد" در آغاز «بهقدر لحظهای»، و نه بیشتر، از تفاوت اندکی در کیفیت صوتی بهره میبرند که آنهم عاقبتِ اقتباسیبودنِ ایدهی اصلی و، در نتیجه، سبُک شدن بارِ خلقِ تِم از شانههای آهنگساز است.
پویان جدیدفرد میگوید: «قطعات این آلبوم نخستین نغمهگریهای من نیستند! امیدوارم تجربههای نهچندان کمشمارِ پیشینم نیز روزی این بختیاری را بیابند که به دنیای بیرون راه یابند». با این همه، آثاری که بخت یارشان بوده و انتشار یافتهاند نشنیدنِ بیروننیامدهها و منتشرنشدههای «نهچندان کمشمار» را چندان تأسفبار و حسرتانگیز نشان نمیدهند.
برای خرید و دانلود آلبوم گمار به وبسایت بیپتونز مراجعه کنید.
03 اسفند 1399