نرسیدن به کهکشانِ بالاتر نویسنده: امیر بهاری

«هشت دقیقه و بیست ثانیه» به عنوان آلبومی زیرمجموعه‌ی ژانر «نیوایج»^۱ به رنگ‌آمیزی صدا در معنای کلاسیکِ این گونه موسیقی بسنده کرده و از منظر مواجه با فرم و ساختار، چیزی افزون برای نمونه‌های موفق دهه‌ها‌ی ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ ندارد، درصورتی‌که امروز موسیقیِ «نیواِیج» مرزهایش را گسترده و زیبایی‌شناسی خود را توسعه داده است. «هشت دقیقه و بیست ثانیه» در برخی لحظات، مانند قطعه‌ی قابل تأمل «از میان اتمسفر»، تا حدودی به این زیبایی‌شناسیِ امروزین نزدیک می‌شود، اما به نظرمی‌رسد عدم شناخت کافی مؤلفان‌اش از ابزار موسیقیِ الکترونیک، آن را از تکامل باز می‌دارد. ویُلن‌نوازی دقیق و در برخی موارد هوشمندانه‌ی یگانه حسینی‌نیا هم نتوانسته چندان کاری برای آلبوم بکند، جز آن‌که در لحظاتی که حضور می‌يابد، کنار آمدن با اثر را تسهیل می‌کند.

آن محدوده از موسیقیِ نیواِیج که وام‌دار موسیقیِ الکترونیک است نیز مثل زیرسبک‌های دیگر این گونه‌ی موسیقایی، به ساخت و پرداخت صداهای بدیع و امروزین وابسته است و «هشت دقیقه و بیست ثانیه» از منظر مواجهه با اصوات الکترونیک، به‌واسطه‌ی استفاده‌ی نه‌چندان جدید از اِفکت و صداهای قدیمی، خود را در منطقه‌ی آسیب‌پذیری قرار می‌دهد که شاید کمی جسارت می‌توانست ماحَصَلِ بهتری برای این آلبوم داشته باشد؛ نکته‌ای که در اواخر آلبوم دیده می‌شود، به‌خصوص در دو قطعه‌ی «از میان اتمسفر» و «سحابی».

آن دسته از مخاطبانی که این جنس موسیقی را دنبال می‌کنند نمونه‌های کلاسیک درخشانی از «وَنجِلیز»، «کیتارو»، «مایک اولدفیلد» و... را در ذهن دارند و اگر کسی بناست با رویکرد کلاسیک این ژانر وارد گود بشود نیازمند آن است که نگاه تازه‌ای به ساختار و فرم داشته باشد، که امری ناممکن نیست. گروه‌های «نیوسایکودِلیک»^۲ علیرغم این‌که امروزه بعضاً به سُنوریته‌ی^۳ دهه‌هفتادیِ ژانر (سایکودلیک) کاملاً وفادارند، اما آن‌قدر در فرم و ساختار پیش‌رَوی کرده‌اند که از هنرمندان خط‌شکن نسل خود محسوب می‌شوند.

آلبوم از منظرِ ساختنِ بافت نیز چندان موفق عمل نمی‌کند و بخش مهمی از این خُسران به همان مسئله‌ی عدم شناخت لازم از موسیقی الکترونیک باز می‌گردد و البته نحوه‌ی پالایش صوتی هم بی‌تأثیر نبوده است. احتمالاً در مرحله‌ی پالایش صوتی (میکس و مسترینگ) وفاداری به جنس صدای قدیمی این موسیقی اولویت داشته که به نظر می‌رسد انتخاب چندان صحیحی برای یک آلبوم نیواِیجِ این‌چنینی در سال ۲۰۱۹ نیست.

۱- New-age
۲- Neo-psychedelia
۳- Sonorité