سوالی مهم در مورد وضعیت انتشار موسیقی در ایران بی‌پاسخ مانده است ؛ آیا داشتن امکاناتی مانند یک پیانو همراه مقداری استعداد، دلیلی کافی برای تولید و انتشار یک آلبوم موسیقی است؟
۱۶ دقیقه پیانو به شکل یک آلبوم منتشر شده است. آلبومی که حتا در همین زمان بسیار کم هم از انسجام بهره‌ای نبرده است؛ هرچند عدم انسجام، کم‌اهمیت‌ترین معضل آلبوم است؛ از ضعف در تکنیک نوازندگی گرفته تا فرم کلی اثر و ساختار قطعات، آن‌قدر شاخص و واضح است که بحث درباره‌ی آلبوم را منتفی می‌کند.
قطعات با رویکرد تولید آلبومی در سبک «موسیقی سبُک» (سَبُک معادل Light) تولید شده‌اند، اما واقعاً سَبُک و سطحی از آب درآمده‌اند و این سَبُک بودن ربطی به آن سَبُکِ سَبْکی ندارد*. درست که در ایران موسیقی‌دانانی مانند ریچارد کلایدرمن، کِنی جی و ... از جانب اهل نظر تخطئه می‌شوند، اما آن‌ها دست‌کم با توانایی تکنیکی مناسب، در کارشان موفق‌اند؛ این حد از آشفتگی، چه در ساختار، چه در اجرا و چه حتا در شکل کلی ارائه‌ی اثر (به طرح روی جلد و اسم آلبوم دقت کنید) نشان از اعتماد به نفس کاذب جوانی علاقمند به موسیقی می‌دهد که هرچند بی‌استعداد نیست ولی هنوز برای ارائه، راه درازی پیشِ رو دارد.
در حاشیه‌ی انتشار این آلبوم، بد نیست تقدیر کنیم از دفتر موسیقی که در مقابل چنین آلبوم‌هایی آزاداندیش است و انتخاب را به مخاطب وامی‌گذارد. این حق مردم است که خودشان هرچه را دوست دارند برای شنیدن انتخاب کنند، اما معلوم نیست چرا آزاداندیشی‌شان، درباره‌ی موسیقی‌های تفکربرانگیز صدق نمی‌کند و چرا در برابر آلبوم‌های برازنده و خلاقانه که حتا گاهی آهنگسازان‌شان خارج از ایران هم مورد احترام هستند، شورای بررسی، چنان سخت‌گیر می‌شود که کشیدن موی سپید از عمق ماست را بر خود واجب می‌داند. در ازای انتشار ده‌ها عنوان آلبوم دم‌دستی و سطحی، چه آثار - به قول خودشان- فاخری که در دفتر موسیقی معطل مانده است یا گرد فراموشی، از یادشان برده است. و این تناقضی است که رنج شنیدن آلبوم‌هایی مثل «پیانو با گل رُز» را بیشتر می‌کند.
* Light Music یک Style است در موسیقی.
برای خرید و دانلود آلبوم پیانو با گل رُز به وب‌سایت بیپ‌تونز مراجعه کنید.
22 مرداد 1398