«پالس» یزدانیان هم شبیه به آثار دیگرش است و هم نیست. بافت و ترکیبات صوتیِ نسبتاً خلوت و سهلِ گرتهبرداشته از فرهنگهای مختلف و متنوع موسیقایی (گاه آنقدر سهل که میتوان با فراغِ بال آن را موسیقی کلاسیکِ سبک نامید)، نقش پررنگ عنصر تکرار، و اهمیت و جایگاه بیبدیل پیانو در آثار پیشین یزدانیان در «پالس» هم کمابیش، با شدت و ضعفهایی، شنییده میشوند. با وجود این، آنچه مایهی تمایز «پالس» با دیگر آثار اوست بیشتر در قطعهی طولانیترِ اولِ کار، یعنی «پالس ۱»، رخ مینمایاند. برخلافِ «پالس ۱»، «پالس ۲» به آثار پیشینِ تکنوازانهی یزدانیان شبیهتر است.
«پالس ۱» قطعهای است چند بخشی، با روحیهای تجربیتر، در قیاس با بیشترِ ساختههای آهنگسازـ نوازندهاش. چند مؤلفه خمیرمایهی این قطعه را ساختهاند: اول، تمایز و تنوعِ رنگهای صوتی قطعه که گسترهای را دربرمیگیرند از صداهای خفهشده، صداهایی که ماهیت کوبهای و ملودیک توأمانی دارند، صداهای مبهم و افکتیوی که گاهی به نویز میمانند، صداهایی «زنگ»دار شبیه به هارپسیکورد، و بالاخره صدای رایجی که از ساز پیانو میشنویم. دوم، نقش بسیار پررنگ تکرار، بازیگری همیشگی در آثار یزدانیان، که این بار هم به اطوار مختلف در قطعه تجسد مییابد. اینجا تکرار در قالب استیناتوهایی که از فرط تکرار به نوعی تداعیِ خلسه میرسند حاضر است؛ اُستیناتوهایی که آرام سربرمیآورند و سپس خود پذیرای ملودیهای بداههوار میشوند و گاه بافتی پلیریتمیک به وجود میآورند. از این لحاظ، این قطعه خصلتهایی شبیه به موسیقی مینیمال نیز دارد. بالاخره، ساختار فرمال کار دایرهای و متقارن است. این قطعهی کمابیش طولانی، در سیر فرمالِ خود، اندکاندک به بیشینهی ضخامتش در بافت صوتی و پویایی ریتمیکـ ملودیک میرسد و، در انتها، قرینهای از چهار دقیقهی آغازین خود را در واپسین دقایقش باز مینوازد. باری، این فرم طولانی اندکی نیز سوالبرانگیز به گوش میرسد؛ مثلاً، در حدود دقیقهی هفتم اثر، آکوردی غریبه، همچون مهمان ناخواندهای، ضرباتی هولانگیز بر خلسهی کار وارد میکند، اما، در ادامه، چندان اثری از آن به چشم نمیخورد؛ بیآنکه درست دریابیم که چرا اینچنین ناگهانی آمده و چرا به همان سرعت ناپدید میشود.
برای خرید و دانلود آلبوم پالس به وبسایت بیپتونز مراجعه کنید.
26 آذر 1399