«تقارن مکاشفه‌ایست در همزیستی و همگرایی افکاری از نسل امروز که با نواندیشی و پرداخت‌هایی تازه از موسیقی بی‌کلام ایرانی سعی در جهت بخشیدن به معناگرایی و هنر تجریدی دارد». این توضیح آرش ابوالفتحی درباره‌ی آلبومی است که او به همراه برادرش آرمین ابوالفتحی ساخته و نواخته‌اند. از این توضیح کوتاه اما پیچیده سه نکته قابل برداشت است: ۱- تقارن آلبومی نوگرا و امروزی است. ۲- سعی در جهت بخشیدن به معناگرایی در موسیقی دارد. ۳- خود را هنری تجریدی می‌داند و سعی دارد به این نگاه در موسیقی ایرانی نیز جهت ببخشد.
آلبوم می‌خواهد به‌‌روز باشد و نوع متفاوت و متنوعی از موسیقی بی‌کلام ایرانی را ارائه دهد. اما راهکارهایش برای ایجاد تنوع همان راه‌های تکراری و همیشگی است: استفاده از دامنه‌ی محدودی از مُد‌های ایرانی نظیر دستگاه نوا یا ماهور، نزدیک کردن صدادهی سازهای ایرانی به سازهای غربیِ شبیه‌شان، میل به موسیقی مردم‌پسند و غیره. علاوه بر این، آلبوم درون خودش نیز به تکرار افتاده است و هرچند که نیمه‌ی ابتداییِ آن می‌تواند جذابیت‌هایی برای مخاطب داشته باشد، اما تکنیک‌های آهنگسازیِ محدود و قطعات یکنواخت و شبیه به هم باعث شده نیمه‌ی دوم آلبوم کسل‌کننده به نظر برسد.
برداشت معمول از هنر تجریدی، انتزاعی یا آبستره این است که عنصری از اثر هنری بازنمای عنصری در واقعیت نباشد. با این برداشت، اگر از استثناها بگذریم، موسیقی از اساس هنری انتزاعی است. به این ترتیب، به نظر می‌رسد صحبت از تجریدی بودنِ یک آلبوم موسیقی و سعی در «جهت بخشیدن» به آن چیزی جز بازی با کلمات پیچیده برای بیان یک امر بدیهی نباشد. از طرفی پیوند دادن معناگرایی با هنرهای تجریدی و موسیقی، که هیچ‌کدام را نمی‌توان عرصه‌ی معنا دانست، عجیب به نظر می‌رسد. در قطعات بی‌کلامِ آلبوم تنها موضوعی که به معناگرایی می‌تواند مربوط باشد احتمالاً اسامی قطعات است: مثلا «سراسیمه» یا «تا ابد» یا «عمق». توضیحات مغشوش دفترچه‌ی آلبوم با یک جمله‌ی تبلیغاتی عجیب خاتمه می‌یابد: « تقارن آیینه‌ایست برای امروز و فردا».
برای خرید و دانلود آلبوم تقارن به وب‌سایت بیپ‌تونز مراجعه کنید.