«گوشه‌های زمان» تلاشی قابل تامل برای خلق در ساختاری متفاوت از رپرتوار آشنای موسیقی ردیف دستگاهی است که در عین حال به درونمایه این سنت هم پایبند می‌ماند.
گوشه‌های زمان شروع خوب و نامتعارفی دارد. فضایی می‌سازد و در دل این فضا به جای ملودی‌پردازی‌های آشنا در موسیقی ایرانی سعی می‌کند با ساختن و پرداختن ادوار ریتمیک متنوع مسیر جذابی را برای کلیت آلبوم طراحی کند ولی درست در جایی که آلبوم می‌توانست یک نقطه‌ی عزیمت اصیل و شخصی برای خود رقم بزند -ساختار کلی را با جذابیت معرفی و مابقی آلبوم را بر این ساختار بنا کند- به بازخوانی ملودی مشهور «نوایی» می‌پردازد. هرچند که تفسیر مازیار کنعانی و هم‌نوازانش از این قطعه سطحی و دم دستی نیست اما این ملودی آنقدر در جاهای مختلف تکرار شده و آنقدر آشنا و نوستالژیک است که عملا حرکت آلبوم در لایه‌های زیرین را مختل می‌کند و به نوعی بیراهه رفتن از مسیر اصلی است.
«گوشه‌های زمان» حس و حال موسیقی ایرانی را حفظ می‌کند ولی در عین حال ساختار پر فراز و نشیبی را می‌رود که در برخی مواقع چندان هم ردیفی صدا نمی‌دهد و در این جنس از موسیقی چندان متعارف نیست. نقطه‌ی قوت آلبوم توجه ویژه به مسئله آهنگسازی و طراحی دورهای ریتمیکی است که در ساختن لحن آلبوم تاثیر زیادی دارند. جسارت اجرای پاساژ‌های پی در پی، تکرار هوشمدانه برخی موتیف‌ها که طعنه به موسیقی مینی‌مال هم می‌زند و همراهی آهنگسازی شده‌ی سه‌تار و عود که گاهی عود میان دار است و سه‌تار همراهی‌اش می‌کند و گاهی اوقات هم بلعکس، از جمله محسنات آلبوم هستند.
آلبوم به جهتی می‌رود که دچار خودنمایی در زمینه نوازندگی نشود و یک ساختار منسجم را تداعی کند ولی در یک سوم پایانی، به سراشیبی تکرار می‌افتد و چند قطعه آخر اینگونه به نظر می‌آید که تنها واریاسیون‌هایی بر قطعات پیشین هستند ولی در مجموع «گوشه‌های زمان» یک شروع امیدوار کننده برای مازیار کنعانی است، آلبومی که کنجکاوی برای تجربه‌های بعدی را بر می‌انگیزد.
گوشه های زمان مازیار کنعانی دو نوازی امیر بهاری
برای خرید و دانلود آلبوم گوشه‌های زمان به وب‌سایت بیپ‌تونز مراجعه کنید.
