آلبوم «خاطرات پراکنده» بر خلاف تلاشی که میکند، کهنه به نظر میآید؛ ترکیب آواز قائم به ردیف و آنسامبل راک، لهجهی دههی هفتاد گیتار الکتریک، بازخوانی آثاری که بارها اجرا شدهاند و... همه از گرفتاری با گذشته و درگیری با نوستالژی حکایت میکنند.
خوانندهی «خاطرات پراکنده» سعی میکند به ردیف وفادار باشد تا خودش را از خوانندگان گروههای مطرح موسیقی تلفیقی تفکیک کند که چندان هم ردیف بلد نیستند، غافل از اینکه حتی خوانندگان مطرح بسترِ موسیقی سنتی هم دیگر متوجه شدهاند که اگر بناست در میان ریفهای گیتار الکتریک و الگوهای درامز بخوانند، بهتر است روایت دیگری از ردیف داشته باشند. نوازندهی گیتار آشکارا در حال و هوای دههی هفتاد میلادی سیر میکند. چه در انتخاب لهجهی سازش و چه در شکل جمله بندیها در لحظات تک نوازی حدود چهل سال از موسیقی راک امروز عقب است. تنظیمها هم چیزی بیش از این نیستند. با افزودن یک دف که هنرمندانه نواخته شده، نمیتوان تصور کرد اتفاق خاصی رخ داده است!
مشخص نیست قطعهی فولک «دَرِنه جان»- با تغییر شعر و با عنوان «در خیال» - در میان این آلبوم چه میکند؟ قطعهای که بارها نواخته شده و اجرای دلنشین پری زنگنه از جمله بازنوازیهای موفق آن است. درست است که قطعه به واسطهی ملودی آشنا و جذاب و پرداخت فیوژن-جز ،کار ناموفقی نیست اما در میان این آلبوم چه میکند؟ دو بیتی بابا طاهر چه نسبتی با ترانههای مدرنِ عبدالجواد موسوی دارد؟ حال و هوای جَز چه ربطی به مابقی آلبوم دارد - آن هم استایلی از جَز که در آذربایجان چند دهه قدمت دارد و تقریباً بخش مهمی از موسیقی گذشتهی آنهاست؟
ظاهراً بیشترین تلاش برای یک دست شدن آلبوم در مرحله میکس و مستر اتفاق افتاده که از نقاط قوت آلبوم است. انتخاب ترانههای متفاوت از جریان اصلیِ عبدالجواد موسوی هم از محسنات آلبوم است. نوازندگیها هم قابل قبول هستند اما آیا دقت و سلامت این فرعیات منجر به خلق آن اتفاق اصیل زیباییشناسانه میشوند؟
برای خرید و دانلود آلبوم خاطرات پراکنده به وبسایت بیپتونز مراجعه کنید.