«زخمِ نهان» دوپارهای است که از تقابل کیفیِ بخشِ سازوآوازِ (امیر اثنیعشری و رامین جزایری) و بخشِ گروهنوازی (ساختهی آرش کاووسی) شکل گرفته است؛ هرچه در بخشهای سازوآواز با ظرافت و مهارتِ نسبی در اجرا روبهرو میشویم، در گروهنوازی با فقدان آن مواجهیم؛ تا آنجا که بخش ساز و آواز، با کمی قوام بیشتر، میتوانست به عنوان آلبومی سرپا و مستقل منتشر شود. کیفیت اجرای ساز و آواز با تحریرهای دقیق، استفادهی بهجا از آواها و جوابآوازهای مناسبِ نوازنده به محقق شدن شعر و مفاهیم آن منجر شده است.
بخشهای آهنگسازیشده رجعتی است به شیوهی آهنگسازی دورهی حفظ و اشاعه و کانون فرهنگیـ هنری چاووش؛ اما، در این بازگشت، با ایدهی جدیدی روبهرو نیستیم. از یاد نبریم که وام گرفتن از شیوهی پیشینیان با مطالعهی روش آنها و بازنگری در آن است که اثری تازه، با ویژگیهای مناسبِ زمان خود خلق خواهد کرد.
عوامل عدمموفقیت آلبوم در چند بخش نهفته است: آلبوم در مرحلهی پیشتولید و آهنگسازی، از ضعفِ بسط و گسترش در ملودیپردازی که نشان از بیطرحوبرنامه بودن آن است، در تولید و اجرا، از اجرایی آماتور و نهایتاً در پساتولید از میکس و مستر بدون استراتژی رنج میبرد. در این بخش، سازها جایگاه مناسب و ثابتی در تنظیم ندارند و هر بار از جایی متفاوت شنیده میشوند.
قطعهی شمارهی سه، که نامِ چهارمضراب به خود گرفته، هشت هشتمی است که عمدتاً به وجودآورندهی حس چهارمضراب در موسیقی ایرانی نیست. اجرای تصنیفها (قطعههای شمارهی پنج و هفت) با تکرار زیادِ اشعار دچار حشو شده است؛ این همه تکرار، که در پس آن حس و هدف زیباشناسانهای را نمیتوان دنبال کرد، برای چیست؟
اشعار آلبوم از دورههای زبانی مختلف، از غزل کلاسیک تا غزل معاصر انتخاب شدهاند، که منجر به تفاوتِ جهانبینی اشعار، معنای کلمات و ساختار آنها خواهد شد و یک شیوهی آهنگسازی، برای تولید آلبومی موفق با آنها، کارگر نخواهد بود.
برای خرید و دانلود آلبوم زخم نهان به وبسایت بیپتونز مراجعه کنید.