«مانترا» نجوای شبانهی یک پیانیست خوشذوق و باتکنیک است که از پیانو دریچهای برای ارائهی منویات درونی خود ساخته که با هاشورهایی کمرنگ، اما فُرمال از موسیقی شرقی/ایرانی ساختارمند شده است.
سام اصفهانی در اثر پیشین خود هم مواجههای شخصی و درونی با موسیقی داشت، اما اینبار به اندازهی این چهارسالی که میان دو آلبوماش فاصله افتاده، «تغزل شرقی» حضوری کمرنگتر اما نقشی کلیدیتر یافته است و این نقش بیشتر به واسطهی مواجهه و حتا جدال با وجه منطقیِ آتُنال این مجموعه خودنمایی میکند.
این آلبوم دو سویهی مجزا دارد: یکی پوششدهندهی چالشهای درونیِ مؤلف است که نسبت به آلبوم قبلی از فضای رمانتیک خود کمی فاصله گرفته است و از سوی دیگر میخواهد روایتی پر فراز و نشیب ارائه کند. سویهی دوم، موسیقی را به سمت «موسیقیِ متن شدن» میبرد؛ موسیقیِ «متنی» که معلوم نیست چیست. نیّتِ روایتگرانهی سام اصفهانی در این آلبوم بنا بوده باعث شکلگرفتن یک ساختار منسجم شود، اما در مواردی افراط در برخورد آبستره با موسیقی، باعث شده این روایت اتفاقاً از یک امر انتزاعی فاصله گرفته، در مخاطب توقع دریافت یک روایت مشخصتر ایجاد کند. به همین دلیل، حین شنیدن آلبوم ذهنیتِ «موسیقی متنِ چیزی بودن» در مخاطب شکل میگیرد. چیزی که میتواند فیلم، تئاتر،کتاب صوتی یا حتا یک آواز باشد؛ اما آلبوم تنها به نیت خودش، آهنگسازی، اجرا و پالایش صوتی (باکیفیت قابل توجهی) شده است.
برای مثال به مکثها، سکوتها و فُرتهپیانوها در قطعهی «بهخاطر آفتاب یکشنبه» دقت کنید. این قطعهی جالب توجه، آنقدر فراز و فرود و تعلل دارد که توقعات ذهنی ایجاد شده را بیپاسخ میگذارد. این برخورد، در برخی موارد به قوام یافتن آن موتیفهای تعدیلشدهای که از موسیقی ایرانی بهگوش میرسد هم آسیب زده است.
سام اصفهانی به عنوان پیانیستِ مؤلف در این سالها تصویر یک موسیقیدان جوان باتکنیک و خوشذوق را از خود نشان داده و در «مانترا» هم این توانایی مشهود است. او نظرگاه هارمونیک دارد و در چیدن ساختمان کار با دقت پیش رفته، اما شاید وسواس و اصرار بر پُرمحتوا بودن، پاشنهی آشیل آلبوم «مانترا» شده باشد.
برای خرید و دانلود آلبوم مانترا به وبسایت بیپتونز مراجعه کنید.