مهیار همتی را از آلبوم پیشیناش، گورَه، میشناسیم که در آن دغدغهی اجرای آثار آهنگسازان معاصر ایرانی (از جمله خودش) برای گیتار داشت. محاکات، آلبوم تازه، همتی آهنگساز را بیشتر معرفی میکند که دیگر تنها در آینهی ساز خود نمیاندیشد. در این آلبوم اگر از افتادن در دام معنای زیباشناختی عنوان و جستجو در پی ارتباطش با موسیقی و همچنین مقابلهی شرح مبهمکنندهی بهزاد برکت با محتوا اجتناب کنیم، خطوط اصلی خود را نشان خواهد داد: تقلای لکنتزدهی تکرارها و طیف بزرگی از آنها که آهنگساز با شرایط گوناگون به کار گرفته است.
همتی در اغلب قطعات این مجموعه از ترکیب تکرار و کندی جریان موسیقی جهانی بسیار ایستا آفریده است. تکرارها در قطعات او حتا جایی مثل و خاطرهات تا ابد در تکرار ادوار داوری خواهد شد کارکردی همچون بازگشت فرمی ندارد. این همه جا عمومیت دارد شاید جز در سونات برای گیتار که تکرار در نقش نوعی یادآوری فرمی تثبیت میشود، مخصوصاً هنگامی که تمی مرتبط با موومان دوم (با تغییر دیرشها) در اوایل موومان سوم شنیده میشود و در ادامه با راه بردن به مصالح موومان اول عملاً ساختار یک چرخهی بسته را تکمیل میکند.
اما آن تکراری که یاد شد از جنس دیگری است، ایستاده در میانهی راه تکرار بیپایان مینیمالیستی (که تکرار را به خاطر بهرهگیری از ویژگیهای دستگاه شناختی بشر به کار میگیرد) و جریان کند قطعات که از طریق ایستایی تکرار یک پنجرهی ثابت را القا میکند. ترکیب این شکلهای مختلفِ تکرار با تکنیکهای دیگر گسترش، مثل تنیدگی با آکوردهای رنگی، نقطهگذاری و بسط تدریجی (مشابه تکنیک نقاشی پوانتیلیستی) و ... و بهرهگیری آهنگساز از تختهرنگ گستردهای که از درآمیزی یک تک رنگ با رنگهای دیگر پدید میآید تمام قطعات (حتا تا حدی کمتر سونات) را به هم پیوند میدهد و مجموعهای منسجم از لحاظ تفکر آهنگسازی پیش رو میگذارد.
اکنون، با شنیدن این مجموعه قطعات با سازبندیهای متفاوت مشخص است که آهنگساز هم بیان خود را یافته است (گرچه هنوز نه به نهایت مستقل) و هم ثابت کرده که قادر است برای انواع آنسامبلهای زهی با مهارت کافی بنویسد و ایدهی موسیقایی خویش را محقق کند.
برای خرید و دانلود آلبوم محاکات به وبسایت بیپتونز مراجعه کنید.