دفترچهی سختخوان و پُر اشکال آلبوم «تنیده در صدا»، بر دوگانهای تأکید دارد که نه فقط نیروی پیشرانِ تاریخ موسیقی، که نیروی پیشران تاریخ هنر هم بوده است: تکرار و تضاد/تفاوت. تناسب و تعادل این دوگانه بوده که ژانرها و سبکها و دورههای هنر را ساخته است؛ دوگانهای که هم در درون آثار هنری معنا دارد و هم بیرون آن: در درون آثار، اگر اولی –تکرر- زیاده چیره باشد، اثر به حشو و بیچیزی و انفعال میافتد و اگر دومی –تضاد و تفاوت- زیاده سایه بیندازد، فهمش ناممکن میشود. در بستر بیرونی حیات خویش نیز چنین است: اگر تکرار غالب شود، جزوی اثرگذار از تاریخ «هنر» نمیشود و اگر دومی – تفاوت- غلبه کند، ارتباطش را با زمانهی خود از دست میدهد. از این منظر، ایدهی «تنیده در صدا» به راستی پیشنهادی نو در بر ندارد، بلکه در بهترین حالت برهمکنش پیشران آن دو نیروی پنهان و دیرین را به سطح خودآگاه فرامیخواند.
آلبوم دو پاره دارد: بخش نخستش «خطوط موازی» است که با تکرار چند موتیف محدود و تُندایی نسبتاً کند (در قیاس با ادامهی کار) آغاز میشود و به تدریج سرعت میگیرد. موتیفها تغییر میکنند اما باز بر تکرار تکیه دارند. در این پاره، باز سیری از آرامی/خلوتی به پویایی/تنوع مشهود است اما اینبار با گذر از تکساز (عود) در قطعهای غیرمتریک، به عود و کوبهای در قطعهای با متر نسبتاً ثابت، و سپس به قطعهای از عود و تنبور و کوبهای با مترها و ریتمهایی متنوع و پیچیده. این پاره از اثر هم سیری مشابه پارهی اول دارد با این تفاوت که نقش تضاد/تفاوت در آن پررنگ است و شگفتا که سرگردانی نامفهوم فرمال «روشنِ شرق خاموش»، شاید نشانی باشد از بر هم خوردن تعادل آن دو عنصر بنیادین پیشگفته و ناتوانی در معنا بخشیدن به این تفاوتها.
نظرگاه این اثر، بهخصوص در پارهی ابتداییاش، شاید وامدار موسیقی مینیمالیستی در قرن بیستم باشد. اگر بپذیریم که چنین است، باید پاسخ دو سوال را از پدیدآورندگان سراغ بگیریم: آیا این نگاه مینیمالیستی، چون همزاد غربیاش، به کشف و غور و دقت در جزییات و مختصات اصوات میانجامد؟ و از آن مهمتر، با خالی بودن عقبهی تاریخی ما از پیشزمینههای تاریخیای که منجر به مینیمالیسم در غرب شدند، مینیمالیسم در چنین آثاری چه کارکرد و معنایی دارد؟
برای خرید و دانلود آلبوم تنیده در صدا به وبسایت بیپتونز مراجعه کنید.