انتشار تصویر دستنویس پارتیتور آثار مهم نکتههایی را دربارهی آنها رمزگشایی میکند. اغلب اوقات، زمانی که فاصلهی نوشتهشدن اثر و زمان انتشار دستنوشته زیاد باشد (مخصوصاً اگر دومی پس از مرگ آهنگساز باشد)، دسترسی به آن از برخی زمینههای پیدایش اثر، نحوهی تفکر آفرینشگر هنرمند یا همان روالهای آهنگسازانه، مجموع ارتباطهای میان هنرمند و مصححان/ناشران (از طریق مقایسه با ویراستهای معتبر و نامعتبر و تصحیحهای مؤثر یا اشتباه)، و احتمالاً رازهای مگوی خاص دربارهی اثر پرده برمیدارد. درنتیجه دسترسی به چنین مادهی اولیهای راه را برای بسی مطالعات تاریخی و موسیقیشناختی بعدی باز میکند. برای مثال دسترسی ما به دستنوشتههای بتهوون روشن میکند که چگونه آهنگساز دوباره و چندباره دست به تغییر و تصحیح شاهکارهایش زده و باز در هر مرحله هنوز اندکی نارضائی از رسیدن به غایت مطلوب، در وجودش باقی مانده است.
بااینحال انتشار تصویر دستنویس نینوا ما را با پرسشی دربارهی حکمت انجامش روبهرو میکند زیرا تا حد زیادی از بهرههای یادشده بینصیب است. هنگامی که از یک سو پارتیتور همین اثر با نتنویسی چاپی با ویرایشی به تمامی انجامشده در زمان حیات آهنگساز و تحت نظارت و به دست نتنویس و ناشر تاییدشده انجام گرفته و موجود است، و از سوی دیگر در نگاه اول پارتیتور جدید نیز جز اندکی جای پاککردگی و باقیماندهی رد نتهای پیشین (مثلاً ص ۷ خطهای ویلن ۱ و ویلن ۲) و یک حذف دو میزانی (ص ۳۳) که از هیچکدام استنباط خاصی نمیتوان کرد، چیزی در اختیار نمیگذارد، چرایی این نسخهی جدید در ابهام میماند.
حتا نگاه دقیقتر و مقایسهی پارتیتور چاپی و دستنویس تازه منتشرشده که ردّ برخی تغییرات تا رسیدن به ویراست ماهور ازجمله افزودهشدن آرشهگذاری یا تغییر دینامیک کلی بعضی جملهها را نشان میدهد (مثلاً میزانهای ۱۰ و ۱۱ که تضاد دینامیکی شدیدتری نسبت به نسخهی چاپی دارد (از pp به f و p در مقابل p به mf و p)) و گفتگوی آهنگساز، (بیشتر) دربارهی جنبههای احساسی نینوا و بعضی آثار نزدیک به دورهی ساخت آن، نیز همچنان کمکی به روشنی پاسخ پرسش مستتر نمیکند و دستبالا ما را به این نتیجه میرساند که این دستنویس نسخهای نزدیک به نهایی بوده است.