نشان ملی ثبت(رسانه‌های دیجیتال)

تگ: پراگرسیو راک


Gomshodeye Abadi 1

زیبای آشفته

نویسنده: امیر بهاری

«گمشده‌ی ابدی» یک منظومه‌ی بی‌کلام است که خلا تنهایی بشر در هزاره‌ی سوم را روایت می‌کند و با لمحه‌ای از موسیقی موطنِ مولفش در پی یافتن بیان شخصی در موسیقی راک است، این تلاش در طراحی مسیر ملودیی‌هایی که گیتار الکتریک می‌نوازد، مهمترین ویژگی آلبوم است. «گمشده‌ی ابدی» پی‌رنگ روشنی دارد اما از این شاخه به آن شاخه رفتن‌های پی‌درپی باعث شده تا به ساختار نهایی یکدستی نرسد.  

پویان قندی در این آلبوم از یک سو در پی یافتن بیان شخصی در نوازندگی گیتارش است و از سوی دیگر نظر به ترکیب سبک‌های موسیقی امروزی راک دارد، درعین‌حال سعی کرده داستانی را هم به شکل ضمنی روایت کند. نکته مهم و متمایز این آلبوم نسبت به نمونه‌های مشابه ایرانی، شکل بیان گیتار الکتریک است که البته این ویژگی قابل تعمیم به تمام آلبوم نیست.

آلبوم در ساختن یک فضای هارمونیک منحصربه‌فرد که در این سبک اهمیت ویژه‌ای دارد، چندان موفق نیست. این موضوع هم به آشفتگی آلبوم از منظر سبک‌شناسی باز می‌گردد. آلبوم ذهنیت پراگرسیو راک دارد، گذر به پست راک می‌کند گاه به گاه سایکودلیک‌ راک می‌شود و بعضا تلاش می‌کند تا فضایی مشابه موسیقی امبینت را تجربه کند. اینکه آلبومی بخواهد از چند سبک و درونمایه استفاد کند به خودی خود ضعفی برای یک آلبوم‌ محسوب نمی‌شود اما نیاز به اتخاذ یک رویکرد مشخص دارد. مثلا اگر الگوی ساختار اصلی بر مبنای سبکی مشخص باشد، شاید بتوان با هوشمندی، المان‌های سبک‌ها و زیرسبک‌های دیگر را هم استفاده کرد البته با همین رویکرد هم انتخاب گونه‌هایی که بشود به هارمونی‌های مشترکی در آنها رسید، کار آسانی نیست. شکل چیدمان سازها از توفیقات این آلبوم است ولی در طراحی لایه‌های زیرین -که اهمیت ویژه‌ای در این جنس موسیقی دارند- چندان موفق عمل نشده است.

با این همه «گمشده ابدی» نمونه تمیز و در جزئیات با دقت طراحی شده‌ی موسیقی راک امروز است. سطح کیفی نوازندگی‌ها قابل تحسین است. سازهای مختلف از جمله درامز به خوبی و با طراحی مشخصی اجرا شده‌اند و این آغازی برای پویان قندی است که پتانسیل آن را دارد تا هنرمندی صاحب جایگاه در آینده باشد.

راک پراگرسیو راک پویان قندی گمشده ابدی امیر بهاری آوای همنواز

برای خرید و دانلود آلبوم گمشده‌ی ابدی به وب‌سایت بیپ‌تونز مراجعه کنید.

امتیاز: 1.9
05 آبان 1397
1

راکِ غیر انتزاعی

نویسنده: امیر بهاری

وقتی کنسرتی  که بناست در ساعات پایانی شب (ساعت 23 ) آغاز شود، نیم ساعت تاخیر داشته باشد، مخاطب با حس و حال خوبی به تماشای آن نمی‌نشیند اما گروه «ماینس‌وان» با یک اجرای محکم و موثر توانست ضرب این تاخیر را بگیرد و علاقمندانش را با حالی خوش راهی خانه‌هایشان کند.

در پس حدود 15 سال فعالیت مستمر، تعداد اجراهای زنده رسمی گروه «ماینس‌وان» به تعداد انگشتان دست هم نمی‌رسد اما این گروه مشهدی در شهرِ «بدون صحنه» با چنگ و دندان بقای خود را حفظ کرده است. آن‌ها با رهبری مسعود فیاض‌زاده، گیتاریست برجسته سبک راک، یک اجرای «راک» در مفهوم حقیقی کلمه به نمایش گذاشتند و به واسطه بهره‌مندی از نظرگاه مشخص در بافت و ساختار و حضور نوازندگانی یک‌دست و هم‌سو ( چه به لحاظ عاطفی و چه از منظر موسیقایی) شبی به یادماندنی ساختند. یکی از شب‌هایی که بسیار کم در موسیقی راک ایران اتفاق می‌افتد. هیچکدام از اعضای این گروه نمود منفردی روی صحنه نداشتند و «ماینس‌وان» بود که بر صحنه خودنمایی می‌کرد.

حامد مبرز، یکی از  خوانندگان گروه بخش‌هایی را که  «هارش» می‌خواند چندان کوک و ژوست اجرا نکرد. او در انتهای برنامه از حضار به دلیل سرما خوردگی ناگهانی معذرت خواهی کرد. که عذری منطقی به‌نظر می‌آمد چرا که در آلبوم این مشکل وجود ندارد. البته اینکه ضبط استودیویی تا چه اندازه  می‌تواند عیار یک خواننده باشد- آن هم با در نظر داشتن پیشرفت روزافزون نرم‌افزارهای ضبط صدا- بحثی محفوظ است. شاید بهتر بود در فهرست قطعات (ست لیست) تغییراتی انجام می‌شد که این موضوع چندان جلب نظر نکند.

و از همه این بحث‌ها مهم‌تر، دیدگاه روشن گروه به مسائل اجتماعی‌ است که با حضور یک ترانه‌سرای ثابت به خوبی متبلور می‌شود. در کنار این موضوع توانایی اعضای گروه در نواختن سازهای خودشان از «ماینس وان» گروهی یک‌دست و رو به تکامل ساخته است. گروهی از خراسان رضوی که با همه سختی‌ها سال‌هاست خودش را در جریان راک نه چندان پربار ایرانی سرپا نگه داشته است.

12 شهریور 1397
photo 2017 09 18 15 38 01

مشق‌های خط نخورده

نویسنده: امیر بهاری

آلبوم «روایت مسطور» برخلاف طرح جلدش طنز نیست، تلاشی برای تولید یک کانسپت آلبوم (آلبوم موضوعی) در سبک پراگرسیو راک است و اتفاقا در تکاپوست تا جهان را خیلی جدّی و عمیق ببیند که البته موفق نشده است.

مشکلات «روایت مسطور» از همان طرح جلد آلبوم آغاز می‌شود. طرح جلدی که می‌خواهد به تأسی از نمونه‌های انگلیسی و امریکایی دهه ۱۹۷۰، نگرش خاصی را منتقل کند ولی بیشتر شبیه کاریکاتوری از ایده‌های ناب بعضی طرح‌‌جلدهای سبک پراگرسیو راک شده است.

در «روایت مسطور» شما با اثری مواجه هستید که توان نوازندگانش در سطحی پایین‌تر از ایده‌ی آلبوم و سبک مورد نظر گروه است.

به عنوان مثال در اواخر همان قطعه‌ی اول (فانوس) پاساژی وجود دارد که نوازندگان از پس اجرایش برنیامده‌اند. این کاستی‌ها در اجرا باز هم در آلبوم تکرار می‌شود و معلوم نیست چرا گروه ورطه این بخش‌ها را حذف نکرده‌ است. از مهم‌ترین شاخصه‌های موسیقی پراگرسیو راک، توانایی بالای نوازندگان‌اش در اجرا (منظورم از توانایی صرفاً با تمپو بالا نواختن نیست)، استفاده از کسر میزان‌های عجیب و پیچیده، و ساختن قطعات با تعداد ضرب‌های نامتعارف است. هنرمندان این سبک با ویژگی‌هایی از این دست حساب خودشان را از جریان اصلی راک و پاپ جدا کرده‌اند. 

نواختن ریتم‌هایی آن‌گونه، جدای پنجه‌های تربیت‌شده، ذهن توانایی می‌طلبد، اما در «ورطه» نه پنجه‌ی قدرتمندی دیده می‌شود و نه ذهن تربیت شده‌ای برای این جنس موسیقی.

روزنه‌ی امید در این آلبوم همان خود گروه است که ظاهراً همه‌ی اعضایش زیر ۲۵ سال دارند و به اشتباه مشق‌هایشان را منتشر کرده‌اند. مشق‌هایی که گرته‌برداری ضعیف از گروه‌های بزرگ این جریان است. ورطه در آغاز راه است و با تمرکز بیشتر می‌تواند آینده‌ی بهتری برای خود رقم بزند. 

برای خرید و دانلود آلبوم روایت مسطور به وب‌سایت بیپ‌تونز مراجعه کنید.

امتیاز: 0.9
17 مهر 1396
بالا