نشان ملی ثبت(رسانه‌های دیجیتال)

تگ: گروه جالبوت


Jalboat 1

جالبوت بدون حس و حال همیشگی

نویسنده: امیر بهاری

«جالبوت» که در بندرعباس شکل گرفته است در آلبوم معرفِ خود(جالبوت) به خوبی جهان موسیقایی خود را توصیف می‌کند؛ موسیقی بندرعباسی با ادبیات راک. جالبوت چند ویژگی کلیدی دیگر هم دارد؛ حساسیت در انتخاب ترانه (لیریکس)، ترکیب یکدست نوازندگان و اتکا به یک خواننده‌ی با تکنیک.

در چهار سال اخیر جالبوت با اجراهای زنده خود را در فضای موسیقی ایران مطرح کرد. در این اجراها جالبوت تصویر یک گروه با تکنیک که حس و حالی قوی هم دارد را برای مخاطبش ساخت. در آلبوم ویژگی اول تثبیت شده  اما «حس و حال»ِ جالبوتی کمی آسیب دیده است. آن حسِ آزادی که در اجراهای زنده از گروه به مخاطب منتقل می‌شود در آلبوم جای خود را به محافظه کاری داده است.  مهم‌ترین آسیب در این زمینه در مرحله پالایش صوتی (میکس و مَسترینگ) اتفاق افتاده است. مواجه یک هنرمند صدابردار و پالایشگرِ صوتی با چنین محتوایی مقتضیات خاص خودش را دارد. به نظر می‌آید تمرکز بر این مسئله که صدای خواننده به حد کافی واضح و دقیق و اهم از صداهای دیگر به گوش مخاطب برسد، منجر به فراموش کردن جزئیات دیگر شده است.

این گروه در آلبوم اولش تنها یک ترانه(شعر) با عنوان «اَمون از زمونی» از ابراهیم منصفی چهره برجسته و پر بحث بندرعباسی خوانده است .«اَمون از زمونی»  از نقاط ضعف آلبوم در آهنگسازی است. ترانه‌هایی منصفی پتانسیل بالایی برای آهنگسازی دارد و «اَمون از زمونی» هم روی کاغذ چنین قابلیتی را نشان می‌دهد در واقع تلفیق شعر و موسیقی در این ترانه آن چنان که انتظار می‌رود رخ نداده است.

«جالبوت» فضای متنوعی دارد و در عین حال به واسطه آنچه که از ریتم‌ها و از هارمونی‌های موسیقی هرمزگان در خود دارد، فرم و ساختار خود را  به خوبی سامان داده است. ترانه پایانی به نوعی تشریح و غایت مانیفست «جالبوت» است؛ ترکیب شعر «داروگ» نیما با عباراتی وِرد گون از فرهنگ موسیقایی بندرعباس و تلفیق صدای آشنای موسیقی راک با ریتمی آشنا از موسیقی بندری.

برای خرید و دانلود آلبوم جالبوت به وب‌سایت بیپ‌تونز مراجعه کنید.

امتیاز: 0
09 فروردین 1399
jalbot 1

«مش» روی سبیل دالی

نویسنده: امیر بهاری

اجرای تأثیرگذار گروه فیوژن-راک جنوبی ِ«جالبوت» در بخش تلفیقی جشنواره موسیقی فجر  از دورخیز بلند این گروه برای رسیدن به صحنه‌ حکایت می‌کرد. این گروه در اولین حضور رسمی‌ برای مخاطبانش اجرایی گرم و صمیمی ارائه کرد.

جالبوت در برج آزادی قطعات ملهم از ریتم‌های مواج و بی‌شمار جنوب را با الگوهایی از موسیقی راک ترکیب کرده‌بود، نغمه‌هایی که بیشتر وام‌دار موسیقی و ادبیات جنوب ایران بودند. پس از دارکوب، داماهی و کماکان، جالبوت امروز یکی از مهمترین‌ گروه‌های موسیقی در سبک خودش در ایران محسوب می‌شود که متأثر از فرهنگ و موسیقی جنوب شکل گرفته است. این گروه با اجرای اشعاری از شاعران نسل گذشته‌ی جنوب (ابراهیم منصفی و علیخان حبیب‌زاده) در کنار شاعران نسل امروز (محمود طلوعی،امیر مهدی اصغری) یک موسیقی پاپیولار و جذاب  اجرا کرد که در جریان موسیقی عامه‌پسند ایران اتفاقی پیش‌رو محسوب می‌شود.

محمدعلی ذاکری خواننده و سرپرست گروه، آوازی از ترکیب لهجه جنوبی و تکنیک‌های متداول در موسیقی بلوز می‌خواند. همچنین تسلط و آرامشی که در حین اجرا داشت به خوبی مخاطب را با خود همراه می‌کرد. او یکی از بهترین خواننده‌های جریان موسیقی موسوم به تلفیقی در ایران است.

لطافت ملودی‌ها و فرم تنظیم از امتیازات جالبوت است. جدای از ملودی‌های وکال که ملیح و مؤثر است، موتیف‌های گیتارالکتریک هم در پیش‌برد قطعات تأثیر بسزایی دارند و این کاربرد برای گیتارالکتریک از نقاط قوت دیگر گروه محسوب می‌شود. نقش نوازنده‌ی گیتار الکتریک در چنین گروه‌هایی بسیار مهم است و  آرشام غفوری که شاید نام جدیدی در جریان موسیقی راک ایرانی محسوب شود، نوازنده‌ای خوش قریحه به نظر می‌آید. او در قطعه «مش» بر اساس یکی از لالایی‌های مشهور جنوبی که به شکل شروه‌خوانی اجرا می‌شود، تک‌نوازی کرد، با گیتار الکتریک به فواصل ایرانی نزدیک شد و یاد آور نوازندگی ممتاز پویا محمودی بود.
در جالبوت، بخش عمده‌ی گروه را نوازندگان جنوبی شکل داده‌اند. اعضای این گروه به جز حامد حمیدزاده، نوازنده باسابقه گیتار بیس، همگی چهره‌هایی هستند که شما در دیگر اجرها ندیده‌اید. یعنی ترکیب کاملاً جدیدی که معنای «گروه» را به مخاطب منتقل می‌کند. جالب اینکه این نوازندگان تازه نفس به کارشان مسلط‌اند و نغمه‌هایشان به نسبت نوازندگانی که در گروه‌های متعددی می نوازند هوایی تازه در این جنس از موسیقی می دمد. البته نوع نواختن گیتار کلاسیک بعضاً باعث تولید صداهایی فالش می‌شد که برای گروه در این سطح توجیه نیست. جالب اینکه آرش رئیسی در اجرای بعدی در همراهی با ابراهیم علوی این مشکل را نداشت.

موسیقی جالبوت پیوند عمیقی با موسیقی جنوب ایران دارد و به واسطه‌ی شکل نزدیک کردن این موسیقی به بلوز و راک، یک پشنهاد تازه در جریان آلترنتیو موسیقی ایران است و امتیاز ویژه‌ی گروه خواننده است که با فاصله محسوسی از هم اسلافش، حداقل روی صحنه بهتر است. 

عکس‌ها از هلیا سعیدی

 

01 بهمن 1396
بالا